Εικόνα & Στιγμή

• Στο τέλος της ημέρας, διακοπή ρεύματος.
• Μέσα στο σπίτι χωρίς φως έχει σκοτάδι, κι έτσι έξω στο μπαλκόνι την αράζω τελικά.
• Τελευταία ξανα-ανακάλυψα το πλιγούρι το οποίο με διάφορους τρόπους απολαμβάνω. Σήμερα το μαγείρεψα στο γκαζάκι.
• Έκαψα καλό λαδάκι με κρεμμύδι, ντοματούλα και μυρωδικά από τη γλαστρούλα. Πιπεριά, και λίγο ταμπάσκο. Και από δίπλα λίγη φέτα.
• Λέω, από μέσα μου: δεν ανοίγω κι εκείνο το μυστήριο κρασάκι που μας έφεραν από ιταλία? Ας το ανοίξω, αδειοδοτώ τον εαυτό μου.
• Το λοιπόν, ποτήρι, πιάτο και βιβλίο στο μπαλκονάκι. Το ένα παιδί κάπου έχει πάει με τον πατέρα του, το άλλο το ακούω να παίζει με την παρέα του στην αυλή.
• Ο ήλιος δύει.
• Για να δούμε τι φτιάξαμε. Το φαγητό, καλό είναι. Για να δούμε και το κρασάκι...
• Υψώνω το ποτήρι ανάμεσα στο βιβλίο που κρατώ και τον ήλιο. Το χρώμα είναι καταπληκτικό. Διαυγές, κρυστάλλινο. Μικροσκοπικές μπουρμπουλήθρες στοιχίζονται ανεβαίνοντας προς τα πάνω, γραμμούλες σα ραφές, σα γαζί. Η πρώτη γουλιά είναι απίθανη. Τι κρασί είπαμε ότι είναι?
• Από την αυλή τα παιδιά φωνάζουν χαρούμενα.
• Έχω λίγο χρόνο ακόμα.
• Δεύτερη γουλιά. Κρασί και κούραση ίσον μία ευχάριστη ζαλάδα, με τη δεύτερη γουλιά, κιόλας. Μα τι κρασί είναι τούτο, γελάω από μέσα μου.
• Μόνο τα παιδιά ακούγονται. Επιστρέφω στο βιβλίο μετά την τρίτη γουλιά.
• Ευχαριστώ το σύμπαν, νοερά.
• Να'σαι καλά σύμπαν, ξηγιέσαι σωστά.
• Σε παραδέχομαι και υποκλίνομαι.