... ... ... ... ... ... ...!

• Ο κόσμος της σκέψης που σε πολλά επίπεδα λειτουργεί και ως ρυθμιστικός παράγων της πραγματικής πραγματικότητας, έχει πολλές εκφάνσεις, τις οποίες εγώ έχω κατατάξει στην παντελώς αυθαίρετα σχηματισμένη κατηγορία "κατασκευάσματα του μυαλού" και συμπεριλαμβάνει έννοιες όπως ηθική, θρησκεία, πολιτική, ιδεολογία, πεποίθηση και πίστη.
• Μπορεί κάποιος να μην πιστεύει στο θεό ή στην ηθική, αλλά να έχει ακλόνητη εμπιστοσύνη σε κάποια ιδεολογία ή θεωρία, και αυτό να τον καθορίζει σαν άνθρωπο όχι επειδή είπε ότι το πιστεύει, αλλά επειδή περιορίζει τη δράση του κατευθύνοντάς τη σε ορισμένες ατραπούς, ίσως όμοιες με ένα σωρό άλλων ανθρώπων.
• Όλοι μας, κάτι έχουμε μέσα στην εγκεφαλοθήκη και αυτό μας κατευθύνει.
• Ίσως άλλη λέξη να ήταν πιο κατάλληλη για το μυαλό ίσως να ήταν καλύτερα να περιγραφεί ως "ιδεοθήκη".
• Ωστόσο, αυτές οι ιδέες που μας οδηγούν σε πράξεις, είναι δίχως άλλο απλό καύσιμο για τη μηχανή του μυαλού που ονομάζεται "πίστη στο αύριο" και ίσως, ίσως, μάλλον εκτιμώ ότι, ισοδυναμεί με θρησκευτική πίστη, και αυτό είναι ότι αύριο κάτι θα αλλάξει.
• Κάνουμε ότι κάνουμε με την προσδοκία να καρποφορήσει, να είναι το μέλλον καλύτερο, να πετύχουν τα σχέδιά μας.
• Αν δεν είναι αυτό θρησκευτικό φαινόμενο τότε δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσε να είναι, να κάνεις αυτό που προβλέπεται ώστε να έχεις τα αποτελέσματα που προβλέπονται, παρά την χαώδη φύση του κόσμου.
• Ίσως, η ακύρωση που ζούμε να είναι ακριβώς αυτό, τα πλάνα και οι ιδέες μας αποδεικνύονται σκάρτες και μείναμε χωρίς πεποίθηση.
• Γιατί αν ξέραμε εμείς οι ίδιοι τι θέλουμε, δεν θα καθόμασταν να πίνουμε μπύρες και φραπέ σε πλαστικό στην πλατεία αλλά θα είχαν έρθει τα πάνω κάτω γιατί εμείς θα τα είχαμε φέρει έτσι.
• Το μόνο που δεν άλλαξε τα τελευταία σαράντα χρόνια που ζώ, είναι η έλλειψη ελπίδας.
• Η ίδια απογοήτευση από τους ηγέτες, η ίδια απογοήτευση από τις θεωρίες και τις υποσχέσεις, η ίδια απογοήτευση από τα συστήματα.
• Και τώρα, που ένα χτένι κόλλησε σε πολλούς κόμπους, τώρα που πρέπει κάτι να κάνουμε, απογοήτευση από το αύριο.
• Ποιός ο λόγος να κάνεις οτιδήποτε, αν το αύριο είναι ήδη προδικασμένο?
• Δεν υπάρχει λόγος να πας στη δουλειά, να διαμαρτυρηθείς, να συζητήσεις.
• Χωρίς ιδέες, κοιτάς τριγύρω.
• Αρχηγούς, έχουμε άφθονους. Σωτήρες και ξερόλες επίσης. Δεν αντιστοιχούν σε τίποτα.
• Αύριο δεν έχουμε.
• Αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα σήμαινε αναδιάρθρωση όλων των χρεών, όλων των χωρών. Μπορεί η ελλάδα να χρωστάει Α, οι άλλες, οι πολιτισμένες χώρες όμως χρωστάνε πολλαπλάσια. Οι τράπεζες δεν το αντέχουν, γιατί και αυτές χρωστάνε η μία στην άλλη.
• Και όλοι χρωστάνε στους φτωχούς, οι οποίοι δεν είμαστε εμείς αλλά εκείνοι που δεν έχουν ούτε καν αυτά τα λίγα που έχουμε εμείς.
• Ο λόγος που η ελλάδα πρέπει να σωθεί είναι ο ίδιος λόγος που πρέπει να σωθεί το πειραματόζωο πριν δοκιμαστεί το φάρμακο στον πραγματικό ασθενή.
• Αυτό, απλούστατα, σημαίνει ότι οι πλούσιοι είναι πολύ ανήσυχοι.
• Χρωστάνε βλέπεις πολλά.
• Σε συλλογικό επίπεδο, αν είμαστε από αυτούς που θέλουν να ρίξουν τον καπιταλισμό και άλλα τέτοια επαναστατικά, τότε ο μόνος τρόπος είναι να κάνουμε ότι μπορούμε ώστε να αποτύχει το πείραμα, όχι μόνο σε εμάς αλλά και στα άλλα πειραματόζωα. Για να συμβεί αυτό όμως, για να αποτύχει το πείραμα, πρέπει το πειραματόζωο να ψοφήσει.
• Ελπίζω να αντιλαμβάνεστε τις προεκτάσεις αυτής της δήλωσης, το πόση πείνα και δυσκολία θα σήμαινε κάτι τέτοιο.
• Τι λέτε?
• Θα βγούμε στην πλατεία?