Κι αν ήμουν εγώ?

• Όλοι, ειδικά όσοι έχουμε παιδιά, βρεθήκαμε νοερά στην κατάσταση του ζευγαριού που έμεινε μισό.
• Όλοι, σκεφτήκαμε πόσο εύκολα μπορεί κανείς να τα χάσει όλα.
• Όμως, ίσως ήταν πιο παραγωγικό να σκεφτεί κανείς τι οδηγεί κάποιον στο να θεωρεί απόλυτα λογικό το φόνο με σκοπό τη ληστεία.
• Λένε ότι οι δράστες ήταν μαύροι.
• Μπορεί κανείς λοιπόν να φανταστεί μία ιστορία που πολύ πιθανώς να ταιριάζει στην περίπτωση των ανθρώπων αυτών.
• Προέρχονται από κάποια αφρικανική χώρα, είναι αμόρφωτοι, φτωχοί, έχουν άλλους σαν αυτούς στην παρέα τους και έχουν μπλέξει με ντόπιους κλεπταποδόχους και ενδεχομένως θα προωθήσουν την κάμερα σε εξευτελιστική τιμή κάπου σε κάποιο φανάρι ή να το βγάλουν από το σάκο σε κάποια καφετέρια για χάρη κάποιου πολιτισμένου νεοέλληνα.
• Αυτονόητο είναι δε, ότι κανένας από εμάς δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο.
• Εμείς δεν είμαστε σαν αυτούς.
• Όποιος όμως έχει δει δύο πράγματα στη ζωή του, ξέρει ότι οι διαχωριστικές γραμμές είναι φτιαγμένες μόνο στο μυαλό μας και ότι το μυαλό είναι ένα πολύ μπαμπέσικο όργανο, ευμετάβλητο και ευάλωτο σε κάθε είδους δικαιολογίες.
• Το μόνο που σε χωρίζει από τη θέση του θύματος είναι η συγκυρία.
• Το μόνο που σε χωρίζει από τη θέση του θύτη είναι επίσης η συγκυρία.
• Εγώ, εμείς, δεν είμαστε έτσι. Φάτε τους, σκοτώστε τους, κτλ.
• Αυτή είναι η αντίδραση όχι του πολιτισμένου αλλά του νεόπλουτου, που τόσο χαίρεται με αυτά που έχει, ώστε ο φόβος να τα χάσει τον κάνει αντικοινωνικό και φοβικό.
• Οδηγεί σε αποξένωση και μισαλλοδοξία, κι άλλη αδικία.
• Το κακό είναι ότι πολλές φορές εν βρασμώ ή φόβο ψυχής, αποτυγχάνουμε να δούμε την ανθρώπινη συμπεριφορά με ψυχραιμία, δεν μπορούμε να δούμε ότι, όπως και τα άλλα είδη, έχουμε στερεότυπες συμπεριφορές και πανομοιότυπες αντιδράσεις. Εν ολίγοις, θεωρούμε ότι υπό τις ίδιες συνθήκες εμείς δεν θα κάναμε το ίδιο πράγμα.
• Απομακρύνοντας το αίσθημα της φρίκης, σε μία προσπάθεια να κατανοήσει κανείς το γιατί ώστε να μπορεί να αποτρέψει την επανάληψη τέτοιου περιστατικού, μένει κανείς με τη ψυχρή αλήθεια: τα λεφτά, δικά σου και όχι δικά μου. Λεφτά για σχολείο, για υγεία, για ρουχισμό και αξιοπρέπεια. Λεφτά για ομορφιά και καλλιέργεια, λεφτά για φαγητό, για κατάλυμα, για οικογένεια.
• Εμείς τι θα κάναμε για αυτά τα λεφτά?
• Πριν από έναν χρόνο περίπου, γάλλοι εργαζόμενοι απήγαγαν τα αφεντικά τους διεκδικώντας δεδουλευμένα και αποζημιώσεις.
• Οι γάλλοι αυτοί έχουν πολλά πράγματα για δεδομένα: έχουν πάει σχολείο, έχουν νοσοκομεία και υπηρεσίες, δρόμους, ρούχα, φαγητό, έστω και λιπαρό ή μεταλλαγμένο, σπίτι. Έχουν προοπτική. Και ωστόσο... να που έγιναν εγκληματίες.
• Πως χάνουν οι λέξεις το νόημά τους, ε?
• Αν πιέζονταν λίγο παραπάνω, τι θα έκαναν άραγε?
• Αν οι γάλλοι έμεναν χωρίς πατρίδα και χωρίς προοπτική, πόσοι από αυτούς θα στρέφονταν στη βία και στο έγκλημα?
• Όποιος έχει δει άγγλο μεθυσμένο το σαββατόβραδο ξέρει ότι η κατάντια απέχει ένα τσακ στο μυαλό μας.
• Το καλό είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι και κοινωνίες που έχουν προχωρήσει παρακάτω και τα αποτελέσματα της προόδου τους είναι διαθέσιμα προς μελέτη και χρήση. Στις πραγματικά προηγμένες κοινωνίες η στρέβλωση της ψυχής αντιμετωπίζεται όχι φοβικά, δλδ με βία, πάταξη και καταστολή αλλά προλαμβάνεται με παιδεία και δικαιοσύνη στην κατανομή των πόρων. Με αξιοπρέπεια.
• Οπωσδήποτε, δεν υπάρχει δικαιολογία για τα άτομα.
• Συλλογικά όμως, υπάρχει τρόπος να διαχειριστεί το δίκιο έτσι ώστε το δίκιο να μην πνίγει κανέναν.
• Και δεν εννοώ τους νόμους ή τα μέτρα που μπορεί να εξαγγείλει μία κυβέρνηση, αλλά η συνολική διανομή αγαθών στον κόσμο.
• Όταν το φαγητό το καις για ενέργεια, όταν την ενέργεια την μοιράζεις στα θέρετρα των πλουσίων και όχι στα νοσοκομεία ή τα σχολεία του κόσμου, τότε σίγουρα αυτός που αδικείς δεν θα σου πει ευχαριστώ.
• Για άλλη μία φορά τα πρόσωπα του δράματος, λίγη ευθύνη φέρουν για το σύστημα, υπάρχουν άλλα άτομα όμως που φέρουν ευθύνη και μάλιστα μεγάλη, αυτοί που υπογράφουν τις συνθήκες, που εκφωνούν λόγους και οδηγούν πληθυσμούς στη μία ή την άλλη οδό. Υπάρχουν άνθρωποι που διεξάγουν πόλεμους για να έχουμε φτηνό καύσιμο ή ρύζι και υπολογιστές ή παιχνίδια να καλύπτουν το παιδικό πάτωμα και ο μόνος τρόπος να τους πιέσεις να μην υπογράψουν, να μην διεξάγουν πόλεμους και να μην οδηγήσουν λαούς στην απόγνωση είναι να μην αγοράσεις αυτά που σου λένε ότι θέλεις.
• Δεν θέλω μπανάνες, βρε αδερφέ!
• Εν ολίγοις, αν έχεις δύο αυτοκίνητα στην οικογένεια ή τρείς μπιζουτιέρες με πολύτιμα, ή είσαι παχύσαρκος ή έχεις τη δυνατότητα να κάνεις διακοπές περισσότερο από μία φορά το χρόνο, είσαι αυτομάτως ένοχος υπερβολικής χρήσεως ενός άδικου συστήματος, όπου και αν ζείς, στην αθήνα ή στο μόναχο ή ακόμα και στο βανκούβερ που είναι όλα τέλεια.
• Η λύση για το ιστορικό κέντρο της αθήνας δεν βρίσκεται στην ελλάδα. Βρίσκεται στην αφρική και στην ασία, αλλά και στην ουάσιγκτον ή το λουξεμβούργο και στις βρυξέλλες. Ότι και αν κάνει ο δήμος αθηναίων , θα είναι προέκταση της αδικίας ή ίσως μετατόπισή της σε άλλες γεωγραφικές συντεταγμένες, αν αφελώς υποθέσουμε ότι θα καταφέρει το οτιδήποτε.
• Φυσικά αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ, να δει δηλαδή ο δυτικός, ειδικά τώρα που του τελειώνει η ευημερία, ότι για να λυθούν τα δικά του προβλήματα πρέπει να βοηθήσει τους άλλους, αυτούς που περιφρονεί ως βρωμιάρηδες αφού πρώτα τους στέρησε το νερό για να πλυθούν.
• Όπως με την ενέργεια: διαδηλώνουν στους δρόμους για μείωση ή κλείσιμο των πυρηνικών και μετά μόλις πάνε σπίτι ούτε τον καφέ τους δεν ετοιμάζουν δια χειρός, παρά μόνο ηλεκτρικά τα θέλουν όλα, μέχρι και την οδοντόβουρτσα ή το μαχαίρι για όνομα του θεού και μέσα στο αυτοκίνητο περνάνε τις ζωές τους.
• Αν νιώθεις ότι θα σου πάρουν αυτά που έχεις, τότε υπάρχει λόγος για αυτό.
• Θα μου πείς, μόνο οι φτωχοί κλέβουν ή καταφεύγουν στο έγκλημα?
• Λυπάμαι για τον άνθρωπο, πάρα πολύ.
• Έτσι είναι το σύστημα.
• Πόσο σκληρό ακούγεται όταν δεν είσαι από πάνω...

Υ.Γ. : η λεζάντα της πρώτης εικόνας λέει "Το γονιδίωμά σας. Δεν δικαιούστε πλέον ασφαλιστική κάλυψη υγείας" Και η δεύτερη¨Ωχ, όχι! τα κέρδη πέφτουν. Τι κακοσχεδιασμένη βραχυπρόθεσμη λύση πρέπει να εφαρμόσω?"