Απαξίωση: το τελευταίο ανέκδοτο

• Άλλη καραμέλα κι αυτή, η απαξίωση των αξιών, του πολιτικού συστήματος, των θεσμών.
• Απορούμε, ή απορούν, πως μπορεί να αναστραφεί αυτή η κατάσταση.
• Λέμε ότι είναι έλλειμμα παιδείας, πολλές φορές.
• Θα διαφωνήσω κάθετα.
• Το ζήτημα είναι βαθύτατα προσωπικό.
• Απαξιώνω τα πρόσωπα που εξευτέλισαν το θεσμό ή το σύστημα.
• Δεν απαξιώνω την παιδεία αλλά τον δάσκαλο, δεν απαξιώνω την υγεία αλλά τους γιατρούς. Δεν απαξιώνω το σύστημα αλλά κάθε ένα προσωπικά από τους αρχηγούς.
• Γιατί είναι τυχάρπαστοι απατεώνες.
• Για παράδειγμα, όταν ο δάσκαλος και ο διευθυντής ενός σχολείου παζαρεύει απουσίες ή βαθμούς ή δίνει τα θέματα μόνο σε όσους κάνουν τα ιδιαίτερά του, τότε δεν του φταίει το σύστημα και είναι ο ίδιος που απαξιώνεται. Αντί να το παραδεχτεί όμως ότι τον τσακώσανε, σαν την κολοβή αλεπού, επικαλείται το σύστημα.
• Και αν δείς κι άλλους να κάνουν το ίδιο, τότε τότε απαξιώνεις και αυτούς, φτάνοντας στο σημείο να λές ότι όλοι οι δάσκαλοι/καθηγητές είναι λαμόγια.
• Για άλλο παράδειγμα, όταν βλέπεις τον γιατρό ή το δικηγόρο, τους μορφωμένους που υποτίθεται ότι φέρουν μεγαλύτερη ευθύνη από τον απλό, αστοιχείωτο αγρότη/οικοδόμο/χειρωνάκτη να επωφελούνται και να καταχρώνται, να παρακάμπτουν να διαστρεβλώνουν και να καταπατούν, τότε δεν απαξιείς τη δικαιοσύνη και την υγεία, αλλά τα πρόσωπα και κάθε μία από τις πράξεις τους.
• Γιατί μπορεί να μην έχεις αποδείξεις, ή να μην είσαι εκεί όταν πίσω από την κλειστή πόρτα γίνονται συμφωνίες ή αγοραπωλησίες τεραστίων προμηθειών, ξέρεις όμως ότι ο μισθός ενός γιατρού είναι τόσος κι αυτός ζει σαν να παίρνει 1000 επί τόσο. Μπορεί να μην ξέρεις (αν υπάρχει άνθρωπος που δεν ξέρει) πως ένας δικηγόρος τρώει περιουσίες, βλέπεις όμως τη ζωή που κάνει, και με ποιον τρόπο ελίσσεται ανάμεσα στις φατρίες.
• Τους άξιους δασκάλους, τους εκτιμούμε και τους ονομάζουμε. Τους καλούς γιατρούς, επίσης. Αν υπάρχει καλός (όχι στην ψυχή, αλλά στη δουλειά που κάνει να είναι αποτελεσματικός όχι με κλεψιές και δωροδοκίες να κάνει τον καμπόσο) πολιτικός ή δικηγόρος, τότε οι άνθρωποι το βλέπουν και το αναγνωρίζουν, όπως οι μαθητές σε ένα σχολείο που μπορεί να μην έχουν ιδέα από παιδαγωγική αλλά τον καλό τον δάσκαλο τον αγαπάνε και τον ξεχωρίζουν.
• Άρα, φίλε δημήτρη (όχι ο σύζυξ, άλλος στρατόκαφρος) όταν απαξιώνει κανείς τις δυνάμεις, τότε αυτό σημαίνει ότι έχει δεί πολλά άτομα από αυτή την ομάδα της κοινωνίας να απογοητεύουν με τη δράση τους. Φυσικά και όλοι θέλουμε έναν στρατό περήφανο και αποτελεσματικό. Φυσικά και θέλουμε να νιώθουμε ασφαλείς ότι αν τύχει κάτι θα υπάρχει κάποιος να μας υπερασπιστεί. Όταν βλέπεις όμως τον στρατιωτικό να παίρνει μαϊμού λεφτά, να κλέβει προμήθειες, να κλέβει από τη σίτιση και τα αναλώσιμα και τους εξοπλισμούς, όταν βλέπεις τον στρατιωτικό να φέρεται με έπαρση αντί για την ευθύνη του χρέους του, και αν διαπιστώσεις ότι δεν είναι ένας που το κάνει αυτό αλλά πολλοί, τότε εύλογα υποθέτεις ότι όλοι οι στρατιωτικοί έτσι κάνουν. Και τους απαξιώνεις, έναν-έναν, για κάθε μία απατεωνιά. Για άλλη μία φορά, αντί να αναρωτηθούν γιατί τους φτύνεις, επικαλούνται το σύστημα.
• Το θεωρούν φυσιολογικό, βλέπεις.
• "Το σύστημα έτσι είναι", παπαγαλίζουν.
• Όλοι τους.
• Ακόμα και η παπαρήγα που αυτή τη στιγμή την ακούω να δίνει παράσταση στη νετ.
• Όταν βλέπεις το θεσμικά αιτήματα να γίνονται καπνός μόλις ικανοποιηθούν τα οικονομικά, όταν βλέπεις να στηρίζονται οι δημόσιοι μόνο, όταν βλέπεις έναν συνδικαλιστή, μιλάει με την ίδια ορολογία με τους πολιτικούς, όταν βλέπεις ένα "επαναστάτη" να ζητά τα ίδια πράγματα με τους άλλους, και να καταπίνει τα επιχειρήματά του για να πληρώσει το ρεύμα, τότε ρεζίλι τον λες και καραγκιόζη.
• Τον απαξιώνεις διότι επαναστάτης είναι αυτός που επαναστατεί όχι αυτός που φοράει κόκκινο-χακί φουλάρι.
• Το θέμα είναι ότι αυτοί που τώρα φωνάζουν για "τον δημόσιο χαρακτήρα" και πικραίνονται για την απαξίωση, αυτοί ακριβώς που φωνάζουν στα δελτία και στις συνεντεύξεις, είναι οι ίδιοι, τα ίδια φυσικά πρόσωπα που τόσο καιρό δεν έκαναν τίποτα, που μόλις ικανοποιούνταν τα οικονομικά τους αιτήματα τα θεσμικά τα έκαναν γαργάρα, που δεν τους πείραζε να παίρνουν λεφτά κλεψιμέικα, που δεν τους πείραζε να υποκύπτουν στο κρατικό νταβαντζιλίκι "σε μονιμοποιώ και σκάσε" και αυτοί όλοι τώρα ζητούν "πανστρατιά" και "ξεσηκωμό".
• Σαν τις άσχημες γκόμενες.
• Βάφουν το μαλλί ξανθό, φτιασιδώνονται και χτενίζονται σα να ήταν όμορφες και παριστάνουν την ωραία.
• Μερικές φορές πιάνει, όχι όμως πάντα.
• Μόλις ξεχαρμανιάσεις ο άντρας, ξυπνάς και βλέπεις τι γάμησες.
• Και το απαξιώνεις.
• Σου λέει τι θυσίες έκανε αυτή για σένα, για τη σχέση σας και τι είναι πρέπον και σωστό για να σε ξεγελάσει να καθήσεις, αλλά εσύ έχεις ήδη φύγει.
• Είσαι ήδη αλλού.
• Απλά, δε γουστάρεις άλλο, βρε παιδί μου τη φάτσα της.
• Πρέπει να καταλάβεις ότι δεν μπορείς να κρύβεσαι πίσω από την πρόφαση του συστήματος άλλο.
• Απαξιώνω εσένα.
• Προσωπικά.
• Φωτιά και μπούρμπερη.