Κάτι

• Πίστη είναι να πιστεύεις.
• Εξ ορισμού, πίστη είναι να δέχεσαι κάτι, όχι επειδή αποδεικνύεται αλλά επειδή ταιριάζει με ότι έχει στο μυαλό του ο καθένας. Για αυτό, παρατηρείται το εξής: μπροστά στο ίδιο γεγονός, κάθε άνθρωπος σχηματίζει διαφορετική γνώμη, βγάζει διαφορετικό συμπέρασμα και οδηγείται σε διαφορετικές δράσεις.
• Οι επιστήμονες λένε ότι δεν είναι έτσι, όμως όταν δέχεσαι κάτι μετά από παράθεση στοιχείων τότε καταλαβαίνεις, δεν πιστεύεις.
• Δεν είναι παιχνίδι με τις λέξεις.
• Παρατηρώντας τους ανθρώπους, βλέπεις το ίδιο μοτίβο να επαναλαμβάνεται: δεχόμαστε τη λογική της επιστήμης, και μετά διαβάζουμε ωροσκόπια ή κουβαλάμε πάνω μας ένα κομμάτι γυαλιστερή πέτρα για τις θεραπευτικές του ιδιότητες.
• Δεν έχει σχέση με την ύπαρξη του θείου, αλλά με την ανάγκη να πιστεύουμε, κάτι.
• Πιστεύουμε στην αλήθεια των αριθμών, πιστεύουμε στην ύπαρξη εξωγήινης ζωής, στο θεό, στην αποτελεσματικότητα ενός κρύσταλλου και πιστεύουμε τα δελτία ειδήσεων. Κανένα από αυτά δεν προσφέρει αποδείξεις.
• Οι αυτο-ευλογούμενοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι αυτοί, δεν είναι έτσι. Κι όμως, παρά την αλήθεια των συμπερασμάτων τους, τα σφάλματα εις βάρος ανθρώπων, η καταστροφική τους υπεροψία και η ανθρώπινη απληστία τους δείχνουν ότι και αυτοί, τελικά, κάτι πιστεύουν, κάτι που δεν συνοψίζεται στις επιστημονικές έννοιες.
• Και οι επιστήμονες, ειδήμονες κάθε είδους, πιστεύουν κάτι και μετά παλεύουν να το αποδείξουν ή να το εφαρμόσουν.
• Αναζητώντας μία λέξη που να συνοψίζει την ουσία της πίστης, τότε ίσως αυτή η λέξη να ήταν το "μετά".
• Κάνω αυτό που προβλέπεται και μετά θα πετύχω.
• Προσεύχομαι και μετά θα σωθεί η ψυχή μου.
• Δουλεύω και μετά θα είμαι επιτυχημένος.
• Ερευνώ και μετά θα έχω γνώση.
• Μιλώ και μετά θα έχω δίκιο.
• Ζητώ και μετά θα έχω.
• Πολεμώ και μετά θα νικήσω.
• Ζω έτσι και μετά θα είμαι ικανοποιημένος.
• Συμπεριφέρομαι έτσι και μετά θα είμαι αρεστός.
• Επαναστατώ και μετά θα είμαι ελεύθερος.
• Όλες αυτές οι πίστεις, ισοδυναμούν με πίστη στο θεό, όχι γιατί συνειδητά πιστεύει κανείς στο θεό αλλά γιατί όλα αυτά είναι καθαρά θέμα τύχης, τελικά, και το να είναι σίγουρος κανείς για το τί θα φέρει το μέλλον μοιάζει πάρα πολύ με θρησκευτική προσήλωση: δεν υπάρχει τίποτα που να αποδεικνύει ότι έτσι θα γίνει.
• Πόσο συχνά μας διαψεύδει το μέλλον, όλοι το γνωρίζουμε.
• Ωστόσο, πιστεύουμε κάτι και βάσει αυτής της πίστης, συνεχίζουμε να κάνουμε ότι κάνουμε. Μερικές φορές επιβεβαιωνόμαστε.
• Το ίδιο ισχύει και για τους άθεους.
• Αυτό που έχει όμως ίση σημασία για εμάς, εκτός από το τι πιστεύει ο καθένας μας, είναι να μεταδώσουμε την πίστη μας στους άλλους. Δεν μας αρκεί να έχουμε κάτι στο μυαλό μας, έχουμε την ανάγκη να το εξηγήσουμε στους άλλους, να το αποδείξουμε, να επικυρώσουμε την αλήθεια της πίστης μας επιβάλλοντάς την και στα διπλανά μυαλοσώματα. Ένα σημαντικό μέρος της επικοινωνίας μας χρησιμεύει στο να αλλάξουμε τη γνώμη κάποιου.
• Βλέπουμε τη γιαγιά που ξεματιάζει κάποιον και απλά πρέπει να της αποδείξουμε ότι έχει λάθος. Βλέπουμε κάποιον να βάζει ένα περίεργο υλικό στην κοτόσουπα και πρέπει να του πούμε πως το φτιάχνουμε εμείς. Βλέπουμε κάποιον να υποστηρίζει μία θεωρία, παράταξη, ομάδα, και πρέπει να αντιπαραθέσουμε τα στοιχεία μας. Βλέπουμε κάποιον να κάνει μία επιλογή στη ζωή του και πρέπει να τον πείσουμε ότι κάνει λάθος.
• Είναι πολύ όμορφο να το βλέπεις. Αλλά και εκνευριστικό πολλές φορές.
• Ίσως για αυτό να επαναστατούμε στην ιδέα της οργανωμένης θρησκείας, γιατί σε κανέναν δεν αρέσει να του λένε τι να κάνει στη ζωή του. Άλλωστε, η πνευματικότητα δεν επιβάλλεται. Ίσως διδάσκεται, αλλά οπωσδήποτε εμπνέεται ή πηγάζει από το πως βλέπει ο καθένας τον κόσμο.
• Όσο έξυπνος και αν ήταν ο ιησούς ή ο βούδας, ή οποιαδήποτε άλλη μορφή, η επιβολή της πνευματικότητάς τους μέσω συστηματικής μεθόδου, είναι τυραννία του νού.
• Όσο δίκιο κι αν έχει κάποιος, όταν επιβάλλεται δια της βίας, το χάνει το δίκιο του.
• Ο Ιησούς υπήρξε, όπως υπήρξε ο Ηρακλής και ο Κομφούκιος. Υπήρξαν άνθρωποι που τους είδαν και εντυπωσιάστηκαν τόσο ώστε να γράψουν για αυτούς, σίγουρα με κάποια στοιχεία υπερβολής, όπως συνηθίζονταν τότε στους αναλφάβητους, αλλά με θαυμασμό και αγάπη.
• Αν αμφισβητήσουμε την ύπαρξη αυτών, τότε αμφισβητούμε την ύπαρξη των πάντων, από τον σωκράτη, μέχρι τον κολοκοτρώνη, τον δαβίδ, δεν υπήρξε η ζαν ντ' άρκ, ούτε ο σάημον μπολιβάρ, απλά και μόνο επειδή δεν είχε καταγραφεί η γέννησή τους ή είχαν καταστραφεί τα αρχεία σε κάποια φωτιά ή επειδή δεν λαμβάνονται υπόψιν οι μαρτυρίες που θεωρούμε προκατειλημμένες ή μονομερείς. Ο μεγαλέξαντρος υπήρξε? Εμφανίζεται ένα χειρόγραφο με την υπογραφή του μακρυγιάννη και αμφισβητούμε την ύπαρξη του μακρυγιάννη.
• Το κάνουμε αυτό από ενοχή.
• Επειδή μέχρι τώρα μας επιβάλλονταν με το ζόρι, τους έχουμε σιχαθεί και με αυτό τον τρόπο αναιρούμε το βάρος της υποχρέωσης. Έχουμε πνευματικότητα, όμως είναι διαφορετική, όπως θα ήταν αν ζούσε ο μακρυγιάννης ή ο ιησούς θα του λέγαμε "κοίτα, καλά τα λές, αλλά εγώ...". Είναι πολύ πιθανό.
• Η ενοχή της διαφορετικότητας, η οποία μέχρι τώρα ήταν κατακριτέα.
• Πόσοι στην ανθρώπινη ιστορία έχουν πληρώσει ακριβά την διαφορετικότητά τους?
• Καλό Πάσχα.