Απρόσκλητη, ωστόσο Ευπρόσδεκτη!

• Τα ψίχουλα κάθε γεύματος, τα ρίχνω στις γλάστρες του μπαλκονιού, για αυτό πολύ συχνά μαζεύονται σπουργίτια εκεί. Το καλοκαίρι μάλιστα που το φως του ήλιου πέφτει στην ακριβώς κατάλληλη γωνία, ρίχνω τα ψίχουλα σε τέτοιο σημείο ώστε η σκιά των πουλιών να πέφτει πάνω στις κουρτίνες, την ώρα που πίνω τον μεσημεριανό μου καφέ.
• Πριν από πέντε μέρες, ωστόσο, άκουσα ένα τιτίβισμα πιο δυνατό από των σπουργιτιών. Λες να μπήκε κανένα μέσα στο σπίτι, πάλι?
• Σιγά-σιγά και προσεκτικά, κατευθύνθηκα προς την ανοιχτή μπαλκονόπορτα. Αναζήτησα με το βλέμμα τον φτερωτό επισκέπτη, αλλά το σαλόνι ήταν έρημο, όπως κάθε πρωί που όλοι πάνε στα σχολεία και στις δουλειές τους.
• Πάω στο μπαλκόνι, και τι να δω! Ένα παπαγαλάκι, μπλέ σαν τη φλόγα του γκαζιού, καθόταν πάνω στα κάγκελα.
• Πολύ, μα πάρα πολύ αργά, το πλησίασα.
• Πλησίασα κι άλλο.
• Ήμουν πια σε απόσταση μικρότερη του μισού μέτρου, κι αυτό με κοιτούσε αλλά δεν έφευγε.
• Σήκωσα το χέρι, κι αυτό μόνο με κοιτούσε.
• Το έπιασα, κι αυτό ούτε καν πετάρισε, ούτε καν σπαρτάρησε, όπως κάνουν τα τρομαγμένα πουλάκια, ούτε καν ένιωσα τα νυχάκια του στην παλάμη μου.
• Προφανώς, ήταν εξαντλημένο. Ποιός ξέρει από που να ήρθε και πόσες ώρες τριγυρνάει...
• Αναποδογύρισα, λοιπόν, το καλάθι που έχω για να απλώνω τα ρούχα, έστρωσα από κάτω μία σακούλα σκουπιδιών σχηματίζοντας έτσι ένα αυτοσχέδιο κλουβί. Σε ένα μπωλ έβαλα θρυμματισμένους ξηρούς καρπούς και σε ένα άλλο φρέσκο νεράκι. Ανάμεσα από τις τρύπες τους καλαθιού στερέωσα ένα κλαράκι που είχαν τα παιδιά στο μπαλκόνι για να φτιάξουν τόξο, κι αυτό αμέσως ανέβηκε επάνω.
• Ρώτησα τους γείτονες μήπως είχαν χάσει ένα παπαγαλάκι μπλέ σαν το φυλαχτό από την αίγυπτο, όμως δεν βρέθηκε κανένας, πράγμα που ενισχύει τη θεωρία της μακρινής προέλευσης του φτερωτού μου επισκέπτη.
• Αποφασίστηκε, λοιπόν: θα το κρατήσουμε.
• Αγοράσαμε κλουβί, τροφή, βρήκαμε και πληροφορίες από το διαδίκτυο, και πλέον έχουμε νέο μέλος στην οικογένεια.
• Μόνο που ενώ αρχικά το βαφτίσαμε Λάκη (εκ του παπαγαλάκι) τελικά μάθαμε ότι αν ήταν αρσενικό θα είχε μία μπλέ πινελιά πάνω από το ράμφος, οπότε τελικά μας προέκυψε Λίνα.
• Κάθε μεσημέρι, το βγάζουμε από το κλουβί του για να ξεμουδιάσει, κι αυτό κάθεται στο κουρτινόξυλο παρατηρώντας μας από ψηλά. Που και που κάνει μία γύρα για να προσγειωθεί σε κάποιο έπιπλο, ενώ εχτές βρήκε το θάρρος να καθήσει δίπλα στα παιδιά που μελετούσαν!
• Περιττό βέβαια είναι να πω ότι τα παιδιά έχουν ενθουσιαστεί σε σημείο που με το ζόρι τα συγκρατώ για να μην τρομοκρατήσουν το πλασματάκι κυνηγώντας το...
• Αρχικά, για να το ξαναβάλουμε στο κλουβί του, προσπαθούσαμε να το πιάσουμε, διαβάσαμε όμως ότι αυτό είναι περιττό. Αφήνουμε ανοικτή την πόρτα του κλουβιού και, μόλις πεινάσει, μπαίνει μόνο του, κι εμείς απλά κλείνουμε την πόρτα πίσω του.
• Με τόσο μπλέ, δεν θα μας ξαναματιάξει κανείς!