Ένα για την Αγαθή (Πως να Αγχωθείτε αποτελεσματικότερα, χωρίς να ευχαριστηθείτε τίποτα και χωρίς να επιτύχετε κανέναν απολύτως στόχο)

• Το μυστικό είναι να βάζει κανείς μπροστά από κάθε πράξη ένα "για να".
• Για παράδειγμα, πίνω καφέ "για να" πάρω μπρος, πάω μία βόλτα "για να" χαλαρώσω, πίνω "για να" ξεχάσω, σε συναντώ "για να" συζητήσουμε, κάθομαι στο γραφείο "για να" μου έρθει η πολυπόθητη ιδέα.
• Από ότι έχω δεί όμως, όλα αυτά αποτελούν παραβίαση του νού, διότι ο νούς είναι απείθαρχος, όσο κι αν εμείς προσπαθούμε να τον βάλουμε σε κουτάκια για να μη μας παιδεύει. Είναι απείθαρχος, διότι έχει αυτό το γνώρισμα, η συνειδητή λειτουργία του να δρά με διαφορά φάσης με τα υπόλοιπα επίπεδα, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί εσύ να έχεις πάρει την απόφαση τώρα να διορθώσεις εκθέσεις ή να κάνεις τη φορολογική δήλωση ή να μελετήσεις, και μάλιστα να έχεις την εντύπωση ότι αυτό κάνεις, αφού στο τέλος έχεις διορθωμένα γραπτά ή συμπληρωμένες δηλώσεις, όμως παράλληλα, ο νούς να βρίσκεται σε άλλες φάσεις, δρώντας κάτω από την επιφάνεια, όπως το νερό που αποτραβιέται κάτω από το κύμα όταν εκείνο σκάει με φόρα στην ακτή.
• Σε πρακτική βάση, αυτό σημαίνει ότι η σωτήρια ιδέα θα έρθει όχι όταν πας στο γραφείο και ζουλάς το μυαλό σου να στάξει σκέψεις αλλά σε ανύποπτο χρόνο, τη στιγμή που πιθανότατα κάνεις κάτι εντελώς διαφορετικό, όπως να τηγανίζεις αυγά ή να παίζεις με τα παιδιά ή να έχεις πήξει στην κίνηση και κοιτάς αφηρημένα το υπερπέραν, και αντί για τη δουλειά έχεις στο μυαλό σου ένα σωρό ασυνάρτητες, ασύνδετες αηδίες.
• Αυτό συμβαίνει διότι το μυαλό θέλει το χρόνο του να χωνέψει τις πληροφορίες. Δεν είναι μηχάνημα, να έχει δύο δεδομένα και με το πάτημα ενός κουμπιού να βγάζει αποτέλεσμα. Ο νούς έχει ένα εκατομμύριο πληροφορίες για κάθε πρόβλημα, πληροφορίες που σχετίζονται τόσο με τους εξωγενείς παράγοντες όπως κοινωνική ή ηθική ή οικονομική ή οποιαδήποτε άλλη πίεση μπορεί να ασκηθεί, όσο και με τις πεποιθήσεις, συναισθήματα, επιθυμίες, διάθεση ή άλλους εσωτερικούς, προσωπικούς παράγοντες να λάβει υπόψιν.
• Άρα, το να απαιτήσουμε από τον εαυτό μας να πάρει απόφαση εδώ και τώρα ή να κατεβάσει ιδέα ή να δράσει άμεσα, είναι κάτι που τις περισσότερες φορές βγαίνει σε κακό, αφού σχεδόν πάντα οι αποφάσεις είναι βεβιασμένες οπότε εξ ορισμού εσφαλμένες.
• Ο χρόνος που θέλει ο άνθρωπος για να σκεφτεί τα πράγματα είναι πολύτιμος και για αυτό κοστίζει πολύ. Χρόνος που περνάει γρήγορα, χρόνος που δεν γυρνάει και όσο η ζωή κάνει τα δικά της εμείς νομίζουμε ότι βιάζοντας τον χρόνο μας κάτι κερδίζουμε.
• Μα, ακριβώς για αυτό είναι που έχει μεγάλη σημασία να μην τον χαραμίζουμε σε βιασύνες και απροσεξίες, ακριβώς για αυτό είναι που κάθε δευτερόλεπτο έχει το δικό του άρωμα, ακριβώς για αυτό όταν λέμε πρέπει να κάνω αυτό "για να" κάνω εκείνο τελικά χάνουμε κάθε απόλαυση χωρίς ποτέ να είμαστε ευχαριστημένοι.
• Ακούμε μουσική "για να" ανεβάσουμε διάθεση, κάνουμε παιδιά "για να" ενισχύσουμε τη σχέση μας, στολίζουμε τον εαυτό μας "για να" βρούμε ταίρι.
• Οι απολαύσεις δεν είναι φάρμακο.
• Οι απολαύσεις είναι για να μας αρέσουν.
• Μία βόλτα, για παράδειγμα.
• Αν, πάνω στον καυγά, φύγεις χτυπώντας την πόρτα πίσω σου, τότε όσο κι αν περπατήσεις ή οδηγήσεις, ο θυμός είναι εκεί, σημαδεύοντας κάθε βήμα και όταν πάρεις το δρόμο της επιστροφής θα φοβάσαι την πόρτα. Δεν απολαμβάνεις τη βόλτα, ούτε ηρεμείς, γιατί η ηρεμία θα έρθει όταν λύσεις τη διαφωνία, όταν ο καυγάς καταλήξει σε αίσιο αποτέλεσμα, όταν ο θυμός έχει χάσει κάθε λόγο ύπαρξης. Τότε θα ηρεμήσεις. Η βόλτα δεν είνα λύση για τίποτα, απλά κάτι που απολαμβάνουμε όταν βρισκόμαστε σε θέση να απολαύσουμε το οτιδήποτε.
• Άλλο παράδειγμα, το ποτό. Λένε ότι πίνεις για να χαλαρώσεις, για να φτιάξεις κεφάλι ή ίσως για να ξεχάσεις. Μόνο που, όπως όλες οι απολαύσεις, είναι απολαυστικό όταν το μυαλό μας είναι έτοιμο για αυτό, όταν είμαστε από μόνοι μας ήρεμοι και ευδιάθετοι. Από προσωπική πείρα, αν δεν έχεις χαλαρώσει με τα δύο πρώτα ποτηράκια, τότε και ένα βαρέλι να πιείς, ούτε θα ξεχάσεις, ούτε θα χαλαρώσεις, ούτε κεφάλι θα φτιάξεις, απλά θα είσαι το ίδιο μπερδεμένος και συγχισμένος, μόνο που θα έχεις και μία απίστευτη αίσθηση ξεφτίλας και αυτολύπησης.
• Οι απολαύσεις δεν είναι φάρμακο.
• Οι απολαύσεις είναι για να μας αρέσουν.
• Η μόνιμη σχέση, άλλο παράδειγμα. Όλοι μας λένε, εμμέσως, ότι οι μακροχρόνιες σχέσεις είναι οι καλύτερες. Για εμένα, ισχύει, για πολλούς άλλους όμως είναι άγχος και μανία, αναζητούν τη μόνιμη σχέση και αναλύουν τους ανθρώπους "για να" κάνουν μόνιμη σχέση.
• Όμως οι άνθρωποι, είναι για να μας αρέσουν.
• Οι άνθρωποι δεν είναι φάρμακο.
• Πρώτα λύνεις τα εντός σου και μετά έχεις διάθεση για αγάπες και λουλούδια, αλλιώς όλα σου φαίνονται σαν αγγαρεία, να της πάρω λουλούδια, να της πω αυτά που της αρέσουν, κτλ.
• Όπως όταν σου λέει ο γιατρός να χαλαρώσεις. Μόλις αρθρώσει ακριβώς αυτές τις λέξεις, σφίγγεσαι κα αγχώνεσαι περισσότερο. Ενώ αν σου πιάσει την κουβέντα για άσχετα πράγματα, τότε ηρεμείς πιο εύκολα. Άλλη μία περίπτωση κατά την οποία το μυαλό δρά παράλληλα αλλά με διαφορά φάσης από το συνειδητό τμήμα του.
• Πάλι από προσωπκή εμπειρία, σαν ντεμπυτάντ στον κοινωνικό στίβο, είχα ένα μόνιμο άγχος για να είμαι εξωστρεφής. Ένιωθα, επειδή αυτό είναι το στερεότυπο του σύγχρονου, ανταγωνιστικού άνθρωπου, ότι πρέπει να έχω πολλές γνωριμίες, πρέπει να έχω ιλιγγιώδη κοινωνική ζωή, έπρεπε να είμαι ετοιμόλογη και να έχω πάντα έτοιμη μία ατάκα, να βγαίνω με φίλους, και τα λοιπά. Μα δεν μου "έβγαινε" με τίποτα. Δεν ήξερα τι πρέπει να κάνω "για να" πετύχω αυτό το στόχο και όλο έπεφτα σε ατοπήματα, μονίμως ήμουν παρεξηγημένη και πολλές φορές αναθεμάτιζα τον εαυτό μου που είναι χαζός, κτλ. Νόμιζα ότι κάτι πρέπει να πηγαίνει πολύ στραβά με εμένα, για να μην έχω μία ντουζίνα καρδιακούς φίλους, όπως άλλοι τριγύρω μου, ή ότι πρέπει να δω ψυχολόγο γιατί δεν μου αρέσει να βρίσκομαι σε πάρτυ και όταν η παρέα ήταν μεγάλη εγώ αποτραβιόμουν στη γωνιά μου.
• Όσο κυνηγούσα το "όνειρο", τόσο πιο μόνη ήμουν.
• Κάποια στιγμή, συνειδητοποίησα ότι δεν μου άρεσε να έχω μία ντουζίνα φίλους, ούτε μου άρεσε να είναι μοντέρνος ανταγωνιστικός άνθρωπος. Προτιμούσα να πηγαίνω μόνη μου ποδαράτες βόλτες ή με το μηχανάκι μου, στο σινεμά πάντα πηγαίνω μόνη μου, προτιμώ να πιω μία μαυροδάφνη και να διαβάσω ένα βιβλίο παρά να σέρνω το σαρκίο μου σε μοδάτες καφετέριες όπου όλην ώρα πρέπει να στήνεται κανείς σαν αγγυλωμένο ανδρείκελο. Όταν παραείναι μεγάλη η παρέα, γέρνω πίσω στην καρέκλα και αφαιρούμαι εσκεμμένα.
• Ξαφνικά, είδα το φως, είμαι μονόχνωτος άνθρωπος!
• Αυτό, όταν τελικά έγινε φανερό και σε εμένα, μου έδωσε μία ελευθερία που ποτέ δεν είχα ξανανιώσει. Για κανέναν άλλον δεν ήταν έκπληξη, όμως για πρώτη φορά μπόρεσα να διώξω από πάνω μου την ενοχή του να είναι κανείς κάτι λιγότερο από τέλειος .
• Αυτό το "για να" έφυγε από πάνω μου.
• Συνέβη τότε ένα φανταστικό πράγμα, άρχισαν όλα να πηγαίνουν καλά. Μπορούσα επιτέλους να απολαύσω τον καφέ, τη βόλτα, την παρέα.
• Ένα σωρό άλλες στιγμές, που ο αυταρχικός άνθρωπος ορίζει ως κακές αλλά αποτελούν μέρος της φύσης μας, όπως το να ονειροπολείς, να μη σου αρέσουν τα ταξίδια, να μην κυνηγάς την τελειότητα, να απολαμβάνεις τον χρόνο, ίσως τελικά να κοστίζουν περισσότερο όταν τις καταπιέζουμε παρά όταν απλά τα αφήνουμε να συμβούν, κατά το πως γυρνάει ο κόσμος και κατά το που θα μας βρουν όταν τελικά μας χτυπήσουν στο δόξαπατρί.
• Η ζωη είναι για να μας αρέσει.