Δεν πληρώνω-Δεν πληρώνω Ergo Δεν πληρώνομαι-Δεν πληρώνομαι

• Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Ας ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι θέλουμε να μείνουμε ελλάδα και να είμαστε για αυτό ευχαριστημένοι και περήφανοι. Και ας υποθέσουμε ότι όλοι αυτό θέλουν.
• Ας υποθέσουμε ότι έχουμε την επιθυμία να υπάρχει η βασική προϋπόθεση για τον απλό πολίτη να έχει τροφή, υγεία παιδεία, δρόμους, υπηρεσίες και υποδομές που να εμπιστεύεται και να εκτιμά.
• Ας υποθέσουμε επίσης ότι ο ξένος που έρχεται δεν εξευτελίζεται ούτε αναγκάζεται να ζει σαν ζώο αλλά ότι βρίσκει εδώ στη χώρα μας καταφύγιο, δουλειά, αξιοπρέπεια που στη χώρα του δεν βρίσκει. Ας υποθέσουμε ότι εξυψώνοντας τον μετανάστη, εξυψώνουμε την ποιότητα της κοινωνίας μας, άρα και του ίδιου μας του εαυτού, ενός τρόπου ζωής που εξασφαλίζει τον άνθρωπο, όχι την ταμπέλα που τον προσδιορίζει.
• Από την υπόθεση, περνάμε στην παραδοχή ότι το σύστημα με την παρούσα μορφή του δεν παρέχει σε ικανοποιητικό βαθμό αυτά που ζητάμε.
• Παραδεχόμαστε ότι από ένα επίπεδο εξουσίας και πάνω, δεν υπάρχει βούληση, διότι δεν υπάρχει συμφέρον. Ας υποθέσουμε επίσης ότι από κάποιο εισόδημα και πάνω επίσης δεν υπάρχει ούτε συμφέρον ούτε βούληση να αλλάξει κάτι.
• Παραδεχόμαστε, διότι τελικά έγινε προφανές, ότι εφόσον κάποιος αδικηθεί, τότε αργά ή γρήγορα θα αδικηθεί κι άλλος, κι άλλος, κι άλλος, μέχρι που όλοι να πάρουμε σειρά. Όπως έγινε η αρχή με τους μη έχοντες καμμία εξουσία (χαμηλοσυνταξιούχους, αγρότες, κτλ) και τώρα φτάνει σε ομάδες ανώτερου επιπέδου όπως γιατροί, δάσκαλοι, δικηγόροι, και ένας θεός ξέρει ποιός άλλος σε κανά μήνα από τώρα.
• Τέλος, παραδεχόμαστε ότι απλά, δεν πάει άλλο!
• Παραδεχόμαστε ότι η εξέγερση δεν πρέπει να συμβεί διότι θα είναι χωρίς καμμία αμφιβολία καθοδηγούμενη και θα πέσει σίγουρα θύμα της μουμουέδικης διαστρέβλωσης αλλά και των κουκουλοφόρων της αστυνομίας και της διχόνοιας, ώστε τελικά να γυρίσει εις βάρος μας, να καταλήξει σε καταστολή και απώλεια ελευθερίας, ή ακόμα και ζωής, σε δικανικά τεχνάσματα και προφάσεις για επιβολή στερήσεων.
• Γιατί όσο σφοδρές και αν είναι οι διαδηλώσεις, αν μετά από αυτές συνεχίσουμε να παίρνουμε σειρά ένας-ένας στην αδικία, απλά δεν έχει αλλάξει τίποτα.
• Οι ηγέτες της ελλάδας δεν έχουν κερδίσει την εμπιστοσύνη μας. Μόνο την προδίδουν εδώ και καιρό.
• Άρα, ότι είναι να γίνει, θα το κάνουμε εμείς.
• Αλλά, για άλλοι μία φορά, ποιοί είναι οι κακοί "αυτοί" και ποιοί είναι οι αδικημένοι "εμείς"?
• Μήπως, ανάλογα με την οπτική γωνία, οι "εμείς" και οι "αυτοί" είναι διαφορετικές ομάδες? Μήπως, ανάλογα με την προέλευση της αδικίας, οι "αυτοί" είναι οι ΔΥ, οι τραπεζικοί, οι γιατροί, οι τελωνειακοί, οι ταξιτζήδες, κτλ?
• Ή μήπως, όπως υποστηρίζουν οι συνωμοσιολόγοι, υπάρχουν κάποιοι άλλοι, αόρατοι σε εμάς που τα διακινούν όλα, πέρα από τη σφαίρα επιρροής μας αλλά πάνω στην πλάτη μας και στο σβέρκο μας?
• Ή, κατά την αριστερότατη ακραιολογία, η "πλουτοκρατία"?
• Είναι πολύ πιθανό να αληθεύουν όλες οι εκδοχές αυτές ταυτόχρονα. Είναι πολύ πιθανό εγώ και εσύ κάποια στιγμή να είμαστε για κάποιον άλλον οι "αυτοί".
• Είναι πολύ πιθανό, οι "εμείς" να συμπεριλαμβάνουμε έναν γιατρό, τη στιγμή που αυτός θα αδικηθεί από μία κυβέρνηση ή θα του φάει λεφτά έναν χρηματιστή ή που θα του πάρει το οικόπεδο ένας διεφθαρμένος εφοριακός. Είναι πολύ πιθανό "εμείς" να συμπεριλαμβάνουμε ένα εφοριακό αν αυτός πάει σε αγρότη που έχει χρησιμοποιήσει επικίνδυνες ουσίες με αποτέλεσμα ο εφοριακός να πάει από δηλητηρίαση ή καρκίνο. Είναι πολύ πιθανό οι "εμείς" να περιλαμβάνουμε τους πάντες (φτωχούς, πλούσιους, αγρότες, παιδιά, άντρες, ανάπηρους, τελωνειακούς, άνεργους, εστιάτορες, δημοσιογράφους...) πλήν των δημόσιων υπαλλήλων, όταν αυτοί καταχρώνται τα προνόμιά τους και τεμπελιάζουν.
• Άρα, πριν γίνει οτιδήποτε, είναι αναγκαία προϋπόθεση να γίνει κατανοητό από όλους, και αυτούς που έχουν την εντύπωση ότι δεν τους φτάνει κανείς, ότι είμαστε όλοι μαζί, ότι εάν "πέσει" η ελληνική κοινωνία, τότε δεν θα τη γλιτώσει ούτε ο γιατρός, ούτε ο εφοριακός, ούτε ο δάσκαλος, ούτε ο έμπορος ούτε ο φορτηγατζής ούτε κανείς, αλλά όλοι μαζί θα είμαστε φτωχότεροι και πιο ανίσχυροι.
• Γιατί όποιο και αν είναι το σύστημα, ο άνθρωπος είναι που το εφαρμόζει. Ακόμα και το πιο προνοητικό σύστημα, δεν εφαρμόζεται αν τα άτομα δεν το βάλουν στη ζωή τους. Όπως όλοι γνωρίζουμε, οι νόμοι που υπάρχουν στην ελλάδα, δεν τηρούνται διότι δεν τους τηρούμε.
• Αν το καταλάβουμε αυτό, τότε δεν θα έχει σημασία ποιό είναι το σύστημα ούτε ποιά κυβέρνηση βρίσκεται αυτό τον καιρό στην εξουσία. Δεν θα είναι ανάγκη να μας πεί κανείς τι πρέπει να κάνουμε, διότι ήδη θα το ξέρουμε.
• Άρα, εφόσον το σύστημα απαιτεί να αδικηθούν κάποιοι, τότε ο μόνος τρόπος να το πολεμήσουμε είναι να μην αδικήσουμε αυτούς που μας ζητάει έμμεσα το σύστημα. Αν το σύστημα μας εκβιάζει με την οικονομική επιβίωση, με το χρήμα σαν καρότο, τότε πρέπει να απαρνηθούμε το καρότο, διότι σύστημα χωρίς λεφτά, απλά δεν έχει μέλλον για αυτούς που ζούν από αυτό.
• Ας στερήσουμε από τους διεφθαρμένους ηγέτες το συμφέρον, το χρήμα δηλαδή.
• Καμμία απόδειξη να μην κοπεί, και λεφτά να ανταλλάσσονται μόνο όταν πρόκειται για υλικά, είδη πρώτης ανάγκης, για φαγητό, ποτό, τσιγάρο, σαπούνι και φάρμακο. Όπως τόσο καιρό ζούσαμε παράλληλα προς την κρατική οικονομία, για λίγο καιρό να συνεχίσουμε να το κάνουμε, μέχρι να φάνε οι βουλευτάδες και οι παρατρεχάμενοί τους τα δικά τους αποθέματα ή να λακίσουν. Ούτε ΙΚΑ ούτε ΟΑΕΕ ούτε τίποτα, ούτε διόδιο, ούτε εισιτήριο.
• Αλλά από την άλλη, ούτε κι εγώ θα πληρωθώ, και οι υπηρεσίες που παρέχω θα είναι από συμπαράσταση και όχι για να εκμεταλλευτώ την ανάγκη του άλλου, που τον χτυπάνε (όπως κι εμένα) από όλες τις μεριές.
• Απαρνιέμαι την πληρωμή από τον συνάνθρωπο που με έχει ανάγκη.
• Χωρίς λεφτά, ο γιωργάκης θα πονέσει.
• Θα αναγκαστεί να είτε να φύγει άπραγος, είτε να κάνει καλά τη δουλειά του.
• Δεν πληρώνω-Δεν πληρώνομαι, σε αυτό το σύστημα δεν συμμετέχω!