Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Πως να γίνετε μαξιλάρι

  • Αν κοιτάξει κανείς το κάθε ζήτημα με άγραφα μάτια, δηλαδή αποκλείοντας όσα ως τώρα θεωρεί δεδομένα, μπορεί να είναι χρήσιμο μερικές φορές. Βοηθά στο να απομονώσει κανείς το κάθε συμβάν από τις προκαταλήψεις ή τις ήδη εγκατεστημένες του πεποιθήσεις, όπως το παιδί που βλέπει για πρώτη φορά κυλιόμενη σκάλα και το βρίσκει συναρπαστικό.
  • Αν, για παράδειγμα δολοφονηθεί κάποιος, τότε αυτό είναι τρομερό από μόνο του, άσχετα από τις πληροφορίες που ίσως μας δώσουν άλλη οπτική γωνία κάμπτοντας την κρίση μας. Στην περίπτωση του φόνου, πχ, μπορεί ο δολοφόνος να αμύνονταν ή να επρόκειτο για ατύχημα, ή ακόμα και να βρίσκεται σε πόλεμο, οπότε δεν θα έχει εναλλακτική.
  • Και είναι αυτή μία νοητική άσκηση που απολαμβάνω όταν μου δίνεται η ευκαιρία, να απογυμνώνεται η κάθε πράξη από κάθε ενοχοποιητικό ή ελαφρυντικό στοιχείο, ώστε να κρίνει ο νους εάν τελικά ήταν κάτι το καλό αυτό που συνέβη.
  • Ωστόσο, αυτό που γίνεται ολοένα και πιο προφανές είναι ότι οι πραγματικότητες είναι πολλές και παράλληλες μέσα στα μυαλά των ανθρώπων, χωρίς ποτέ να τέμνονται ώστε να γίνει μία επαφή πραγματική.
  • Η αλήθεια είναι ότι, στα δύσκολα, αγκιστρωνόμαστε τις περισσότερες φορές, πάντα ίσως, σε αυτό που πάντα ξέραμε, στο σίγουρο, αφήνοντας τα υπόλοιπα να χαθούν.
  • Πολλές φορές έχει διατυπωθεί ότι την ώρα της κρίσης φαίνεται το ποιόν του κάθε ενός μας, και ίσως αυτό να έχει κάποια βάση, όμως από την άλλη μεριά το τι θα κάνουμε τη στιγμή της κρίσης εξαρτάται από το τί θεωρεί ο καθένας σίγουρο για να κρατήσει και αυτό είναι κάτι που διαμορφώνεται μέρα με τη μέρα, μέσα από την επανάληψη πράξεων και λόγων, είτε δικών μας είτε των ανθρώπων "μας". Αν, για παράδειγμα, είμαστε μαθημένοι να έχουμε τα πάντα τακτικά και στη θέση τους, τότε την ώρα της κρίσης το πρώτο που θα μας περάσει από το μυαλό να κάνουμε, είναι να βάλουμε τάξη στο μέρος.
  • Αντίστοιχα, αν είμαστε μαθημένοι να κρύψουμε τα υπάρχοντά μας σε ένα σεντούκι ή να χαθούμε στη σιωπή την ώρα που άλλοι αναλαμβάνουν ευθύνες, τότε αυτό είναι που θα κάνουμε.
  • Πότε, όμως, είναι δυνατόν να σπάσουμε αυτή την αλυσιδωτή αντίδραση?
  • Από ότι λέει η εμπειρία μου και τα μάτια μου, για να γίνει αυτό είναι απολύτως απαραίτητο να έχει μείνει τουλάχιστον ένα εγκεφαλικό κύτταρο ανεπηρέαστο από τη συνήθεια. Ίσως, στην ανατροφή των παιδιών μας να ήταν φρόνιμο να αφήσουμε μερικές τέτοιες "ελεύθερες ρίζες" για μελλοντική χρήση, έστω κι αν αυτό σημαίνει περισσότερες ώρες μάζεμα παιχνιδιών ή ατσαλιά στο σαλόνι.
  • Αν υποθέσουμε ότι διαθέτουμε αυτό το ένα ελεύθερο κύτταρο και διακρίνουμε ότι η συνήθειά μας δεν είναι καλή, τότε είναι πολύ πιθανό να απογοητευτούμε από αυτούς που μας την εμφύτευσαν, να οργιστούμε ίσως και να θελήσουμε να αλλάξουμε τη μοίρα μας, να σπάσουμε την αλυσίδα των σφαλμάτων. Αυτό, με τη σειρά του προϋποθέτει αυτο-αμφισβήτηση σκληρή, μία σύγκρουση με τον εαυτό και, εάν μάλιστα πρόκειται για γονείς που δεν επιθυμούν να επαναλάβουν τα σφάλματα των δικών τους γονέων, τότε δεν υπάρχει άλλη λύση από το να γίνει κανείς μαξιλάρι.
  • Αερόσακος ίσως, σε πιο σφοδρές συγκρούσεις.
  • Δυστυχώς, αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα χρειαστεί να δεχτούμε πίεση από δύο αντίθετες μεριές και να τις απορροφήσουμε όλες, να μην αφήσουμε τους κραδασμούς των λαθών να φτάσουν μέχρι το περιβάλλον μας. Πίεση στην πλάτη μας, από την συνήθεια του παρελθόντος και πίεση μπροστά μας από τις παρούσες απαιτήσεις που είναι ήδη διαμορφωμένες ως τώρα και έχουμε να αντιμετωπίσουμε, τις προκλήσεις της ζωής μας. Ενίοτε, πίεση και από μέσα, όταν δεν μας δίνεται η δυνατότητα να εκτονώσουμε το θυμό ή την απογοήτευσή μας.
  • Και δεν πρέπει να τα εκτονώσουμε γιατί αν το κάνουμε τότε είναι σα να διαιωνίζουμε το σφάλμα, το αφήνουμε να περάσει στην αφήγησή μας, να διαδοθεί και να αναπαραχθεί, δεν θα σταματήσει ποτέ. Πρέπει, να το κρατήσουμε μέσα μας.
  • Αν θέλουμε, αλλιώς καθόμαστε στα αυγά μας και κάνουμε ότι μας λέει η μαμά μας.

12 σχόλια:

  1. Καλώς ή κακώς, το καλό και το κακό έχουν να κάνουν μόνο με το αξιακό μας σύστημα. Πέραν αυτού, τα πάντα είναι ουδέτερα...

    Χάος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "...everybody talks about the truth, as if they re talking about tissues, which they always have spare in their pockets.

    But there is no such thing as Truth, in life. Its just lots and lots of layers of bullshit, one on top of another. You chose your layer, and...well, thats your bullshit"

    Dustin Hoffman, Accidental Hero

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ωραιο τραγουδι. για το κειμενο δεν σχολιαζω γιατι δεν καταλαβα τιποτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Aθηνά μου καλημέρα και απο μένα! Τελευταία μας παιδεύεις λίγο με αλιγορικά κείμενα, και μας ακονίζεις το μυαλό. Λοιπόν, τί κατάλαβα. Υπάρχουν σίγουρα πολλαπλές και παράλληλες πραγματικότητες, και εμείς κολλάμε εκεί που αισθανόμαστε πιο γνώριμα. Σωστόν θα έλεγα. Και την ώρα της κρίσης φαίνεται αν είναι κανείς καπετάνιος και ξέρει απο αποφάσεις, ή σάκκος του μπόξ, μαξιλαράκι. Σωστον και αυτό θα έλεγα.

    Τί να πώ. Στη μέχρι τώρα ζωή μου έχω γνωρίσει πολύ λίγους που παίρνουν γρήγορες αποφάσεις, οι πιο πολλοί επιθυμούν να ακολουθήσουν κάποιον που αποφάσισε γι αυτούς. Προσωπικά θα ήθελα να πιστεύω πως ανήκω στους πρώτους. Μόνον που δεν θα ήθελα να αποφασίζω και για άλλους. Αυτονομία και όχι επαναστατισμό προβάλω δηλαδή ως πρότυπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν ήταν στις προθέσεις μου να σας μπερδέψω. Ήθελα μόνο να βγάλω από μέσα μου κάτι, μία μεγάλη αλλαγή προφανώς, χωρίς όμως να αποκαλύψω πολλά.

    Η αλλαγή έχει ως εξής: ήτανε μία κατάσταση που πολύ με θύμωνε, επηρρεάζοντας την οικογενειακή μου γαλήνη, έμμεσα. Έχοντας πάρει την απόφαση να αλλάξω αυτή την κατάσταση, είχα να διαλέξω το πως.

    Αποφάσισα να μην αναπαράγω προς τα έξω το θυμό, αλλά να τον απορροφήσω(σαν μαξιλάρι ή αερόσακος, όχι όμως σαν σάκος του μποξ: η απόφαση ήταν αποκλειστικά δική μου) ώστε η διαβρωτική του μανία να μην περάσει στο σπίτι μου, στους ανθρώπους μου. Χώνεψα το θυμό, αφήνοντας ενίοτε, μόνο σε πολύ λίγες περιστάσεις, να εκφραστεί, εκεί όπου του άξιζε να εκφραστεί. Δεν τον άφησα να μπει στο σπίτι μου.

    Το θέμα είναι ότι μετά από πολύ καιρό, είδα άλλο πρόσωπο να περνάει ακριβώς τα ίδια, μόνο που εκείνη άφησε το θυμό να διαιωνιστεί, να περάσει και στην επόμενη γενιά, στο παιδί δηλαδή πράγμα που δεν είναι ούτε ευχάριστο ούτε ωφέλιμο.

    Έγραψα αυτό το ποστ για την Κ. που πολύ στεναχωριέται και αναβάλει να πάρει μία απόφαση, εκθέτοντας το παιδάκι της σε γαγγραινιασμένα παράπονα και ανεξάντλητο θυμό.

    Από εκεί και πέρα, ο καθένας κρατάει ότι του κάνει εντύπωση από το κείμενο.

    Άμπαν, το καλό είναι αυτό που έχει καλά αποτελέσματα. Οι καλοί άνθρωποι κάνουν καλά πράγματα και κανένα λάθος που-και-που. Οι κακοί βρίσκουν προφάσεις.

    Φοίβο
    υπάρχει αλήθεια, μόνο που ο καθένας τη βλέπει από τη δική του σκοπιά.

    Νικο Λιό
    Έδωσα τις εξηγήσεις μου για την ανάρτηση. Το κομμάτι το έχω σταμπάρει από τότε που έκανα εκπομπές, το '94 θαρρώ.

    Λόκους
    Αποφάσεις, αποφάσεις, κάθε ώρα και στιγμή....
    Η ομορφιά της ζωής!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ενδιαφέρον...
    Πόσοι καλοί άνθρωποι, με απόλυτα καλές προθέσεις, έκαναν τελικά κακό και πόσοι κακοί, καλό;
    Και πόσες φορές άλλαξε η άποψή μας περί του κατά πόσο ένα αποτέλεσμα είναι καλό;
    Ιστορικά μιλώντας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η αληθεια σε προσωπικα ζητηματα, ειναι παντα προσωπικη υποθεση.

    Πχ η κοπελια μου με εβρισε. Για μενα, ειναι αληθεια οτι εκεινη ξεκιναει καβγα.

    Για κεινη, ομως, αληθεια ειναι οτι πριν απ αυτο, της μιλουσα με υφος ψυχρο και υποτιμητικο .

    Επιπλεον, για μενα αληθεια ειναι οτι το υφος μου δεν ηταν ψυχρο η υποτιμητικο, κοκ.

    Σε αυτο το παραδειγμα, αν αναζητησουμε την αληθεια για το ποιος ξεκινησε τον καβγα, η συζητηση θα κρατησει ωρες, και σιγουρα δε θα βγει καποιο αποτελεσμα.

    Νομιζω πως η λυση ειναι να εκτιμας με ποια ατομα οι αληθειες σας ειναι συμβατες, και ως ποιο σημειο, και να συμπεριφερεσαι αναλογα, παρα να αναζητας μανιωδως την "Aληθεια".

    Κανεις μας δεν ειναι τοσο αντικειμενικος ωστε να μιλαει για Aληθεια (σε προσωπικα θεματα). Αν ηταν, δε θα ηταν ανθρωπος. Μπορουμε να μιλαμε για συμβατοτητα.

    Νομιζω πως με αυτη τη νοοτροπια, και με λιγη κατανοηση, δεν υπαρχει καν λογος για εκνευρισμους και τσακωμους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Άμπαν, αν κάποιος έχει καλές προθέσεις, τότε βλέποντας ότι κάτι πήγε στραβά υπάρχει πιθανότητα να μετανιώσει ή να αλλάξει τη δράση του, σωστά? Άλλωστε δεν πιστεύω ότι μπορεί κάποιος να ξεκινήσει με κακή πρόθεση και να καταλήξει σε αγαθοεργίες...

    φοίβο
    ναι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πόσες φορές διέκρινες το λάθος σου πριν να είναι πολύ αργά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΄κατόπιν, φυσικά.
    your point is, δεν πρέπει να κάνουμε λάθη?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ότι το καλό και το κακό δεν είναι θέμα αποτελέσματος και παραμένουν μεγέθη σχετικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Βράζει το καζάνι!