Εσύ, πόσες κανονικότητες έχαψες αμάσητες σήμερα?

• Θα έρθει δηλαδή ετούτη να μας πεί ότι είμαστε ατελείς.
• Καταρχάς, οφείλω να πω ότι συγκλονίστηκα, μόλις έμαθα ότι είμαι ατελής. Ήταν για εμένα μία αποκάλυψη.
• Ειλικρινά έπεσα από τα σύννεφα μόλις αντιλήφθηκα ότι χρησιμοποιώ τον αγαπημένο μου για να ικανοποιήσω τις ανάγκες μου και ότι, ενδεχομένως, να κάνει και αυτός το ίδιο με εμένα. Είμαι λοιπόν μία κοινή? Που δίνει για να παίρνει και που μεταχειρίζεται τους ανθρώπους για προσωπικό ώφελος?
• Φτού μου κατάμουτρα!
• Άντε από κει χάμω, που θα ζητήσω από τον άνθρωπο που με αγαπάει να καλύψει τις ανάγκες μου, παλιοχαμούρα!
• Βρε, ούστ!
• Αλλά πριν αποσύρω το βδελυρό σαρκίο μου από την απαστράπτουσα ετούτη σχολή τελειότητος, ας μου επιτραπεί η πολυτέλεια της απολογίας.
• Λέει η διδασκάλισσα, ότι συχνά ο έρωτας χρησιμοποιείται για να σκεπάσουμε το βαθύτερο κενό της ύπαρξής μας και ότι μόνο οι ατελείς το κάνουν αυτό. Δεν μας είπε όμως: πού (where) υπάρχει ένας τέλειος άνθρωπος να έρθω μαζί του εις γάμου συνουσία? Πόσοι από εμάς μπορούμε να ισχυριστούμε ότι είμαστε τέλειοι χωρίς να υποπέσουμε στο σφάλμα της αλαζονείας (ή του ψεύδους ή της εγωπάθειας ή οποιοδήποτε άλλο, εδώ που τα λέμε) χάνοντας έτσι το σκήπτρο της άσπιλης αγγελικότητος? Είμαστε, σα να λέμε, καταδικασμένοι να ζούμε ατελείς έρωτες, βουτηγμένους στη λάσπη της συναισθηματικής δοσοληψίας? Αυτό θυμίζει έντονα τη μεσαιωνική θεώρηση της ανθρώπινης φύσης η οποία θεωρούνταν εκ γεννετής σατανική και ελλιπής, αφού οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να συμμορφωθούν με τις τερατώδεις απαιτήσεις της ΙεροΕξεταστικής ηθικής.
• Οι ενοχικοί συνειρμοί αυτής και μόνο της δήλωσης (ότι μόνο οι ατελείς χρησιμοποιούν τον έρωτα για κάλυψη των αναγκών τους) έχουν τόσες πρακτικά ανεφάρμοστες προεκτάσεις που ειλικρινά, ήθελα να ήξερα που στο καλό καταλήγει το βιβλίο της. Καταρχάς, για να είναι κανείς τέλειος (αν και η ίδια δεν ορίζει με κανέναν τρόπο την έννοια) πρέπει να έχει γεννηθεί μετά από τέλειες συνθήκες γονιμοποίησης, σύλληψης, κυοφορίας, τοκετού, διατροφής, ανατροφής, εκπαίδευσης, κοινωνικοποίησης, ένταξης, εργασίας, βίου και διαβίωσης . Αμέσως λοιπόν, με μία κουβέντα η κυρία ετούτη μας γεμίζει με την ενοχή της μή-τελειότητας.
• Απαξιώνει την αγάπη των γονιών μας που, αν και ατελείς μας έδωσαν τα πάντα, περιφρονεί τα όποια χαρίσματά μας, υποτιμά την απέραντη γλύκα της απλής αγκαλιάς. Απαξιώνει τη δική μας καθημερνή πάλη και αγωνία να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε με τα μέσα που διαθέτουμε και απλά βάζει ένα Χ σε όλα. "Κυρία μου, δεν μπορώ να κάνω τίποτα, τα χέρια μου είναι δεμένα, είστε ατελής. Λυπάμαι."
• "Όταν απουσιάζει η αίσθηση της ατέλειας δεν υπάρχει πια κανένας εξαναγκασμός για αγάπη και σεξ" λέει. Η λέξη "εξαναγκασμός" οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η αγάπη και το σεξ γίνονται σαν αγγαρεία? Ότι αν μπορούσαμε θα το αποφεύγαμε και ότι ο μόνος λόγος που το ανεχόμαστε είναι επειδή φοβόμαστε τις ατέλειές μας και τη μοναξιά? Μήπως ξεχνάει η κυρία ότι αυτές οι δύο είναι οι μεγαλύτερες απολαύσεις της ζωής?
• Η αγάπη και το σεξ?
• Θα μπορούσε αυτή η περισπούδαστη, τουλάχιστον να μας αναφέρει μερικές κλινικές περιπτώσεις ατόμων που λυτρώθηκαν επιτέλους από αυτές τις καταπιεστικές τυραννίες και τώρα ζουν ευτυχείς στην τελειότητά τους?
• Μήπως η ίδια θεωρεί την αγάπη και το σεξ σαν ανάγκες και όχι σαν απολαύσεις?
• Το βιντεάκι που κάνει το γύρο των σόσιαλ μήντια είναι τόσο ασαφές και τόσο ημιτελές, που μόνο παρερμηνείες χωράει.
• Δεν αναφέρει πουθενά την ακατανίκητη σωματική ανάγκη για σέξ, την φωτιά και την αναστάτωση, τη γλύκα και τον απόκρυφο ψίθυρο... πόσο μπορεί κανείς να υποτιμήσει αυτά χωρίς να υποστεί αλλοιώσεις στον ψυχισμό του και χωρίς να υποφέρει? Γιατί είναι η σωματική ανάγκη που επιτάσσει ικανοποίηση και χρησιμοποιεί τη νόηση για την επίτευξη αυτού του σκοπού.
• Τι να το κάμνομεν το σώμα μας κυρά μου? Μήπως και αυτό σας κακοφαίνεται? Δια τούτο και μας εκοτσάρατε με χάρη περισσή όλα τα αψεγάδιαστα μοντέλα στο βιντεάκι, καμμία με κυτταρίτιδα, κανείς με "σωσίβιο" και τριχοφυΐα μόνον η επιθυμητή? Ως υπενθύμιση της ατέλειάς μας, στη σωματική της διάσταση?
• "Ο πλήρης άνθρωπος είναι ο μόνος πραγματικά ικανός για αγάπη και για έρωτα επειδή δεν χρησιμοποιεί τον έρωτα για να καλύψει τις δικές του ανάγκες" συνεχίζει το μισάνθρωπο μήνυμά της η ιέρεια της μοναξιάς.
• Καταρχάς, η απόλαυση αποτελεί μηχανισμό επιβίωσης της φύσης. Μου αρέσουν τα γλυκά φρούτα και οι ώριμοι καρποί διότι αυτοί είναι ασφαλείς και κατάλληλοι για τον οργανισμό μου. Αν αγνοήσω αυτό το ένστικτό, τότε διακινδυνεύω να μην επιβιώσω, να πονέσει το στομάχι μου ή να δηλητηριαστώ. Στο προκείμενο, αυτός που μου αρέσει ερωτικά ή που φιλικά εμπιστεύομαι και αγαπάω, δεν είναι καθόλου τυχαία καθορισμένο. Όλες οι αισθήσεις είναι έτσι ρυθμισμένες ώστε μέσω αυτών, να γίνεται μία αναγνώριση γονιδιακού υλικού: αυτό που μας αρέσει είναι αυτός που η όσφρηση, αφή, όραση, ακοή και γεύση μας "εγκρίνουν" με τρόπο χημικό και αδιαμφισβήτητο.
• Η απόλαυση είναι χρήσιμη!
• Άρα, εξ ορισμού, η απόλαυση υπάρχει για να ικανοποιεί τις ανάγκες μας, με απώτατο σκοπό την επιβίωση και τη διαιώνιση. Άρα, το να καλύψω τις ανάγκες μου δεν είναι αδυναμία αλλά εκ των ων ουκ άνευ. Η χρησιμότητα είναι προϋπόθεση της απόλαυσης και η απόλαυση προϋπόθεση της χρησιμότητας.
• Γιατί, κυρά μου, αν ο άνθρωπος που έχω δίπλα μου δεν με καλύπτει, αν δε με κάνει να νιώθω όμορφα, αν δε μου κάνει σεξ, αν δε με βοηθάει στα δύσκολα, αν δε μου κάνει τα χατήρια που-και-που, αν το μόνο που διαφέρει από το να είμαι μόνος ή μόνη είναι ότι μοιραζόμαστε ντουλάπες, τότε ποιός ο λόγος να αγαπήσεις κάποιον?
• Μην κοιτάς που στην πορεία του πολιτισμού έχουμε μάθει να παρακάμπτουμε όλους αυτούς τους μηχανισμούς... Με αρώματα αντί για τους χυμούς του κορμιού, με ζάχαρη αντί για φρούτα, με διαστροφές αντί για ένστικτα... το γονίδιο είναι ακόμα εκεί: για να το κάνω, πρέπει να μου αρέσει.
• Κάτι ακόμα που δε μας διευκρίνισες είναι οι "ανάγκες". Γιατί περιφρονείς τόσο τις ανάγκες, δεν κατάλαβα.
• Η ανάγκη για συντροφικότητα, η ανάγκη για ασφάλεια, η ανάγκη για συμπαράσταση και αποδοχή, η ανάγκη για κάποιον να σου ξύσει την πλάτη είναι τόσο ισχυρές εντός μας όσο και η ανάγκη για τροφή. Πρέπει να περιμένω ώσπου να γίνω "πλήρης" για να τις ικανοποιήσω? Ελπίζω να γνωρίζεις ότι όλες αυτές είναι σωματικές ανάγκες, τυπωμένες στο γονιδίωμα, με την ίδια ισχύ όπως το ότι έχουμε αντίχειρες και διευρυμένο εγκέφαλο. Το αγελαίο ένστικτο που μας κάνει να αναζητούμε μία αγέλη να ανήκουμε, εσύ το περιφρονείς?
• Και τώρα το οξύμωρο: για να μην έχω ανάγκες, πρέπει να τις έχω ήδη καλύψει, αλλά χωρίς τη βοήθεια κανενός, ούτε φίλου ούτε εραστή!
• Θα κάνω σχέση στα ογδόντα μου και μόνο μετά από εικοσιπενταετή ψυχο-λογο-χημειο-θεραπεία.
• Υπάρχει μία πηγή αγάπης μέσα μου που αναβρύζει γλύκα άσχετα από τις συνθήκες γύρω μου? Μία βόλτα στις φυλακές και στα τρελάδικα, στις δυσλειτουργικές οικογένειες και στα κέντρα απεξάρτησης, θα σε πείσει ότι οι συνθήκες παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο, αγαπητή κυρία με τις βουκαμβίλιες... Δεν ξέρω τι βιβλία έχεις διαβάσει, αλλά ο άνθρωπος, όσο πολυμορφικός και πολυτάλαντος κι αν είναι, πρέπει να διδαχθεί τα πάντα. Πρέπει να διδαχθεί και την αγάπη και την ευφυία, και την αλληλεγγύη και την ανεξαρτησία. Αλλά ποιός θα σου τα μάθει όλα αυτά αν όχι κάποιος άλλος, κάποιος που θα σε αγαπήσει με τις ατέλειές σου και με τις ανάγκες σου και με τις αδυναμίες σου?
• Ε?