Αειφόρος Σταθερότης (Οι Συγκοινωνούσες Τσέπες)

• Το μοντέλο πρέπει να συμπεριλαμβάνει όλες τις χώρες όλου του κόσμου, γιατί η ροή πόρων είναι γεγονός ότι κάνει το γύρο του κόσμου, όπως και το νερό.
• Το ζητούμενο δεν είναι η συσσώρευση πόρων σε μερικά κέντρα, γιατί αυτό οδηγεί σε τέλμα και δυσωδία, κοινωνική αδικία και αντιπαραγωγικές εξάρσεις. Όπως και το αίμα, αν μαζευτεί σε μία μεριά, νεκρώνει όλο το σώμα.
• Είναι απαραίτητο, για να έχουμε μία λειτουργική, σταθερή ευημερία, το οικονομικό ρεύμα να περνάει από όλες τις ηπείρους, ωφελώντας το κάθε σύστημα ανάλογα με τις τοπικές δυνατότητες. Όχι να λιμνάζει αλλά να προχωράει παρακάτω, φορτωμένο με όλα εκείνα τα στοιχεία που μάζεψε στο ταξίδι του, κύκλος μετά τον κύκλο, επανερχόμενο κάθε χρόνο.
• Έτσι όπως είναι τα πράγματα τώρα, οι χασάπηδες του παρελθόντος, όσοι διέπραξαν γενοκτονίες και αιμοσταγείς πολέμους, συσσώρευσαν με αυτό τον τρόπο όλα τα καλά του κόσμου και καμμία πρόθεση δεν έχουν να τα μοιραστούν. Αυτοί έχουν τα λεφτά για να συνεχίσουν να ζούν ευλογώντας τα γένια τους, αυτοκολακευόμενοι ότι εκείνοι είναι οι εκλεκτοί. Είναι όμως πια φανερό ότι οι νόμοι της φυσικής είναι ανίκητοι, ακόμα και στην οικονομική κλίμακα.
• Για να γεμίσει μία τσέπη πρέπει να αδειάσει κάποια άλλη, αλλά αν δεν είναι ίσο το επίπεδο σε όλες τις τσέπες τότε αναπόφευκτα θα υπάρξει ροή από τη μία στην άλλη, ενώ ηρεμία θα επέλθει μόνο όταν το επίπεδο είναι ίσο και στα δύο δοχεία-τσέπες.
• Ερμηνεύοντας την κατάσταση που επικρατεί, θα λέγαμε ότι ο καταμερισμός εργασίας είναι το κλειδί του μυστηρίου.
• Εξαρχής, ο συλλογισμός ότι κάποιες εργασίες είναι πιο σημαντικές από άλλες δεν ευσταθεί για τον απλούστατο λόγο ότι η παραγωγή πρέπει να συμπεριλαμβάνει τα πάντα, όλα όσα χρειάζεται να παράγονται για τη ζωή των ανθρώπων. Όσο σημαντικός είναι ο δάσκαλος και ο δικαστής, άλλο τόσο είναι και ο αγρότης ή ο οδοκαθαριστής ή ο οικοδόμος. Η αδικία αυτή οδηγεί σε καρκινώματα, σε άλυτους κοινωνικούς κόμπους, μέσα στους οποίους παγιδεύεται το δυναμικό, καταντώντας να εργάζεται χωρίς να παράγει τίποτα, γιατί ποιό κορόιδο θέλει να εργάζεται ως χειρωνάκτης για ψίχουλα? Όσο κι αν απολαμβάνει τη ζωή του τεχνίτη, θα επιζητήσει να γίνει χοντρός για να πληρώνεται καθήμενος σε αναπαυτικές προεδρικές πολυθρόνες. Εφόσον όλες οι δουλειές είναι σημαντικές ( η χώρα μας κατέρρευσε χωρίς αγρότες και βιομηχανίες παρόλο που μορφωμένους έχουμε πολλούς) τότε όλες θα έπρεπε να αμοίβονται με το ίδιο κριτήριο, με τον ίδιο μισθό.
• Μία άλλη αδικία που σχετίζεται με τον καταμερισμό της εργασίας είναι η αναλογία εξυπηρετούντων/εξυπηρετημένων.
• Τί είναι αυτό?
• Ας πάρουμε για παράδειγμα τον μέσο Ευρωπαίο άνθρωπο. Για να ζήσει χρειάζεται ποιοτική τροφή, καθαρό νερό, ένα αρκετά μεγάλο ποσό ενέργειας, προϊόντα όπως βιβλία, αξεσουάρ, διακοσμητικά, γκάτζετ, κτλ, θέρετρα για διακοπές, σύνταξη, ένα αυτοκίνητο ανά οικογένεια, κοκ. Όλα αυτά για να παραχθούν, χρειάζονται ανθρώπινο δυναμικό. Για κάθε έναν ευρωπαίο, ή γενικά για κάθε άνθρωπο που ζεί με τον δυτικό τρόπο ζωής, χρειάζεται η δουλειά ας πούμε 100 ατόμων. Τα άτομα αυτά, θα δίνουν το προϊόν τους στον Ευρωπαίο/δυτικό, αντί να το κρατήσουν για τον εαυτό τους. Πόσοι άνθρωποι συντηρούν έναν Αιθίοπα ή έναν Αφγανό? Η δουλειά πόσων ανθρώπων χρειάζεται για να ζήσει ένας φτωχός? Αντίστροφα, πόσοι Ευρωπαίοι χρειάζονται για να συντηρήσουν έναν Αφρικανό? Σε απελπιστικές καταστάσεις, μπορεί ούτε καν ένας.
• Με άλλα λόγια, ο δυτικός άνθρωπος τρώει περισσότερο από ότι του αναλογεί. Κόβει από τον κήπο χωρίς να τον ποτίζει.
• Μόνο που, ότι τρυκ κι αν σκεφτούν οι καταφερτζήδες, οι πόροι είναι πεπερασμένοι και οι νόμοι της φυσικής αμείλικτοι. Για να υπάρξει σταθερότητα, πρέπει το επίπεδο των συγκοινωνούντων δοχείων να είναι ίσο. Αν αδειάσει το ένα, είναι θέμα χρόνου να αδειάσει και το άλλο. Αν κλέψεις τα ψάρια του σομαλού, τότε αυτός σου κουρσεύει τα εμπορικά, και μετά εσύ αντί να δώσεις συντάξεις ξοδεύεις τα λεφτά για να επανδρώσεις φρεγάτες να κυνηγάνε τους πειρατές.
• Όταν κλέβεις τα διαμάντια του Αφρικανού, τότε αυτός θα έρθει μετανάστης στην πόλη σου και θα σου κλέψει τη δουλειά.
• Όταν κλέβεις την ενέργεια του νοτιοαμερικάνου, τότε αυτός ποτίζει ουσίες τα παιδιά σου.
• Άρα, δεν μπορούμε να το αποφύγουμε άλλο. Πρέπει να δουλέψουμε για τους άλλους, αυτούς που περιφρονούμε, αυτούς που βρωμάνε ψαρίλα για να έχουμε εμείς φιλέτο χωρίς κόκκαλα για το σούσι. Αυτοί μας δίνουν φθηνό φαγητό, εμείς μπορούμε να τους δώσουμε φθηνές υποδομές, φθηνά φάρμακα, φθηνή τεχνολογία, φθηνή μόρφωση, όχι σαν ελεημοσύνη και ανθρωπιστική βοήθεια, αλλά στα πλαίσια ενός υγιούς εμπορικού συστήματος, χωρίς μονοπώλια και χωρίς εκβιαστικές διμερείς συνθήκες.
• Πρέπει η μόρφωση και η επιστημονική έρευνα να πωλούνται στην ίδια τιμή με το φαγητό και την ενέργεια, ώστε να είναι προσιτές σε όλους. Εφόσον η αξία της εργασίας μετριέται σε χρήμα, και εφόσον όλοι είναι εξίσου απαραίτητοι, τότε όλοι θα πρέπει να είναι και οικονομικά ίσοι.
• Άρα, όπως έχει ήδη ειπωθεί, δεν είναι η ελλάδα το πρόβλημα, αλλά ο κόσμος όλος.
• Μάλλον ήρθε η ώρα των φτωχών.