Κυριακή 9 Μαΐου 2010

Το Μονοπώλιο του Δίκιου

  • Όπως όλοι ξέρουμε, κκε ίσον καλό, σύριζα-παμε ίσον καλό, αριστερά είναι σήμα κατατεθέν του δίκιου και της αλήθειας. Ότι λέει η αριστερά, είναι αλήθεια.
  • Έτσι, λοιπόν, επειδή όλοι οι πολιτικοί είναι ξεφτύλες, άρα έχουν άδικο, και επειδή εμείς είμαστε καλοί και έχουμε δίκιο, που θα πάμε να το βρούμε? Στους ειδήμονες φυσικά, δηλαδή που αλλού, εκτός από την αριστερά που είναι και η λύση σε όλα σας τα προβλήματα.
  • Μόνο που υπάρχει ένα catch: είναι και αυτοί πολιτικοί.
  • Από όλους τους πολιτικούς όμως, οι αριστεροί αποκλειστικά είναι εκείνοι που φωνάζουν για αυτό, δρούν για αυτό, ζούν από αυτό, πληρώνονται από αυτό.
  • Για παράδειγμα, όπως ο κάθε τυχαίος περαστικός θα σου πεί, σε κάθε, κάθε, μα κάθε διαμαρτυρία, υπάρχουν κουκουλοφόροι, οι οποίοι κατά κανόνα θα σπείρουν το χάος και δεν θα εισχωρήσουν στο μπλοκ του κκε. Όποιος πηγαίνει σε διαμαρτυρία-πορεία, ξέρει εκ των πρωτέρων ότι θα αρχίσει ήρεμα και πολιτισμένα αλλά μόλις παρέμβουν τα μαυροσκούφικα θα γίνει ταραχή. Άρα, το μόνο σίγουρο είναι ότι η δίκαιη διαμαρτυρία θα αμαυρωθεί, θα γίνει προϊόν τηλεπωλήσεων στα δελτία και επικοινωνιακή πρώτη ύλη στα χέρια των καναλιών. Αυτός είναι ο κανόνας, για αυτό εκτός από τα άλλα αξεσουάρ που επιβάλλεται να πάρεις μαζί σου στην πορεία, είναι και μία ερασιτεχνική κάμερα, και μετά να παίρνουμε λήψεις ο ένας τον άλλον μπροστά στις επαγγελματικές κάμερες των επαγγελματιών ρουφιάνων.
  • Και όλα αυτά στερεότυπα και πανομοιότυπα συμβαίνουν σε όλα τα μπλοκ εκτός από αυτό του κκε.
  • Πολύ, πολύ περίεργο αυτό, ε?
  • Γιατί όμως να γίνεται αυτό? Γιατί βγάζει έτσι πονηρά την ουρά της απέξω και μετά δείχνει εσένα με το δάχτυλο, "Νά οι κακοί, που σπάνε το βιός του απλού πολίτη, εμείς στη δική μας πορεία είχαμε ησυχία"?
  • Γίνεται γιατί, πλέον, ο ρόλος της αριστεράς δεν είναι να υπερασπιστεί τον εργαζόμενο, αλλά με αυτό το δόλωμα να τιθασεύσει και να διαχειριστεί την δύναμη του όχλου. "Ναι, πουλάκι μου, ναι μανάρι μου, ναι πασά μου, εσύ έχεις δίκιο. Πες μου ποιός σε πείραξε να τον κάνω ντα" λέει στον αγαναχτισμένο που του φαίνεται γλυκιά σα μέλι η κολακεία, η ηρωΐνη που θα σε κάνει "ήρωα". Όχι ότι δεν έχει δίκιο....έχει και παραέχει. Όμως , πως θα το δείξει? Έτσι? Μεθοδευμένο και καθοδηγούμενο δίκιο έχει? Να πέφτει στις επικοινωνιακές παγίδες των εξουσιών, καταλήγοντας η δίκαιη κραυγή να γίνει γραφικότατο ξέσπασμα ? Και το χειρότερο, χωρίς αποτέλεσμα, αφού μετά από την πιο δραματική πορεία, οι εξουσίες συνεχίζουν σα να μην έγινε τίποτα, λες και η πορεία δεν συνέβη ποτέ. "Με την ελπίδα να ξεχαστούν όλα" κύριε Ίωνα....
  • Και πώς θα δείξω την άρνηση και την αντίρρησή μου, θα μου πείς, αφού και το τελευταίο μου όπλο είναι φτιαγμένο από τον εχθρό μου, αφού η βίβλος μου είναι γραμμένη από τον σατανά? (Ο Πράτσεττ με έχει καταστρέψει, λέμε...) Πως να υπερασπιστώ το δίκιο μου όταν αυτό ταυτίζεται με σπασμένα μάρμαρα, φονικά και λεηλασίες?
  • Για αρχή, καμμία αρχή.
  • Καμμία αρχή να μην έχει το πληρεξούσιο των σκέψεών σου.
  • Όποιος ωρύεται για το δίκιο σου (*@#! τις κουρτίνες μου μέσα), θέλει να σε κουρδίσει ώστε μέσα στη λύσσα σου να μη βλέπεις τι κάνεις, και μετά να σε κάνει ότι θέλει. Πρώτα σε τσιτώνει καλά-καλά και μετά σου λέει "Όρμα!", ενώ ο ίδιος παρακολουθεί εκ του ασφαλούς με ηρωικό και τυραγνισμένο ύφος, ίσως απαγγέλοντας εμψυχωτικούς στίχους από κανένα πιασιάρικο σουξεδάκι...
  • Μην ορμήσεις. Σκέψου.
  • Κάποιος θέλει να σε βγάλει στο δρόμο.
  • Κάποιος σε κινηματογραφεί, όπως τις μαϊμούδες στα πειράματα και ποντάρει στις αντιδράσεις σου.
  • Σκέψου ποιός είναι αυτός και, αν δεν το βρείς, μην ορμήσεις.
  • Δεύτερον, κάνε το δίκιο σου πράξη, ζήσε την κάθε μέρα σου δίκαια. Βόηθα όσο μπορείς, αν έχεις μαγαζί με ξηρούς καρπούς κέρνα το γείτονά σου, αν έχεις θέση ευθύνης τότε να είσαι τίμιος και να βάζεις τα δυνατά σου. Αν όμως εγώ ο ίδιος μπήκα στην αστυνομία ξέροντας ότι θα δέρνω κόσμο για τρείς κι εξήντα επειδή είναι ο βολικός δρόμος, τότε σύντομα για ξεπουλήσω κι άλλα κομμάτια από τη συνείδησή μου, με το πρόσχημα ότι αυτή είναι η δουλειά μου και τι να κάνω τώρα, πρέπει.... Αν εγώ ο ίδιος μπήκα στο δημόσιο για να βολευτώ, τότε φυσικά και εξοργίζομαι τώρα που ξεβολεύτηκα, γιατί άλλα μου είχανε υποσχεθεί και τώρα "στον άξονα"..... Όμως αυτό δεν είναι δίκιο, να το ξεκαθαρίσουμε, αυτό είναι δοσοληψία. Δίκιο έχεις όταν εσύ είσαι σωστός και ο άλλος λάθος, όχι όταν και οι δύο είστε λάθος. Αναρωτιέμαι πόσοι από τους προχτεσινούς διαδηλωτές να ήταν πραγματικά δίκαιοι... Αν, λοιπόν, κοιτάξεις μέσα στον εαυτό σου και δείς ότι δεν έχεις τη φωλιά σου χεσμένη, τότε ναι, είναι η ώρα της διαμαρτυρίας.
  • Τρίτον, μην κάνεις τίποτα. Κάθησε στο σπίτι σου. Μην πας στη δουλειά, αλλά ούτε στην πορεία, κλείσε και τα φώτα, όχι μόνο να πάψει η παραγωγή και η κατανάλωση, αλλά και να μείνουν χωρίς θεατές τα προβοκατόρικα δελτία. Δεν θα σε τραβάνε οι κάμερες, δεν θα βρούν ευκαιρία να βγούν τα μαύρα στρουμφάκια, δεν θα γίνουν ταραχές. Μπορεί να παραλύσει το σύμπαν, αλλά στους δρόμους να μην ακούγεται κιχ. Και οικονομία από όλες τις απόψεις... Ή, εναλλακτικά, βγές στο δρόμο, αλλά κάθησε κάτω. Καθιστική, σιωπηλή διαμαρτυρία, έτσι ώστε μία ομάδα μαυροφόρων να μην έχει την κάλυψη για να βγεί. Άλλο? Να μαζευτούμε στην Εκάλη, στη Γλυφάδα, στη Βούλα τώρα που έχει και ζέστη...
  • Αν θες οπωσδήποτε να φωνάξεις και να σπάσεις, πήγαινε εκεί που πρέπει. Στα σπίτια τους.
  • Αλλά να είσαι σίγουρος ότι αν βγείς στο δρόμο, εσύ κρατάς το τιμόνι.

9 σχόλια:

  1. …Μιας και πολύς κόσμος παραμένει να μην ξέρει τον pTerry, δύο χρήσιμα links: το λυσάρι και οι μαζεμένες ατάκες του.
    ΛΕΚΤΙΚΗ ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΗ: zories, που είναι ο πληθυντικός του zory, και είναι ακριβώς αυτά που τραβάμε αυτή την περίοδο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. χαχαχαχαχα
    σύντροφε τζο, εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο τέρυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. abravanel
    στο εξωτερικό τα εφαρμόζουν εδώ και χρόνια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κάνεις τεράστιο λάθος.
    Όχι γιατί υπερασπίζομαι τον όποιο πολιτικό χώρο, αλλά γιατί πρέπει να ασχολείσαι με τα κοινά και να δραστηριοποιείσαι.
    Και αυτά τα κουραφέξαλα ουτοπικά παραμυθάκια του ζήσε εσύ σωστά και όλα θα αλλάξουν προσπάθησε να τα ξεπεράσεις.
    Είσαι μεγάλο παιδί πια.
    Σε αυτόν τον κόσμο κανείς δεν θα πάει πουθενά μόνος και αν δεν υπήρχε η αλληλεπίδραση και συνεργασία, η ανθρωπότητα θα ήταν ακόμα στα δέντρα.
    Εκεί ακριβώς που θέλουν και σήμερα να την τοποθετήσουν ξανά οι ατομικιστικές θεωρίες του εαυτουλισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο.
    η ζωή στις πόλεις έχει πια τελειώσει όπως την ξέραμε...
    Ετοιμαστείτε για αποκεντρώσεις, δεν είναι κακό...
    (όλοι μιλάνε για ένωση και διασυλλογικότητα, πότε υπήρξε? και σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς θα γεννηθεί? Μη λέμε ανέκδοτα, ίσα ίσα θα σκοτωνόμαστε ποιος θα πρωτοφάει τη λεμονόκουπα απ'τα σκουπίδια. Γιατί όποιος πεινάει, δεν αγωνίζεται...ένστικτο αυτοσυντήρησης έχει μόνο)
    Το νού μας, πάντα σε εγρήγορση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Άμπαν
    Δεν είπα να παραιτηθούμε των δικαιωμάτων μας, ένα εκ των οποίων είναι η απεργία και η συλλογική και δημόσια διαμαρτυρία, αλλά να προσπαθήσουμε να διασφαλίσουμε ότι δεν θα γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης κάποιων υποκειμένων, για αυτό και πρότεινα όλους αυτούς τους πιθανούς τρόπους διαμαρτυρίας.

    Όσο για το παραμυθάκι που είπες, το ξέρω ότι ο κόσμος δεν είναι παραμυθένιος, αλλά δεν είναι αυτός ακριβώς ο λόγος που πιο πολύ από ποτέ χρήζει βοήθειας ο συνάνθρωπός μας? Ακριβώς επειδή τα αφεντικά είναι αυτά που είναι, δεν είναι πιο απαραίτητη η μεταξύ μας αλληλεγγύη, όχι μόνο στις πορείες αλλά στην καθημερινή συναλλαγή?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. jokar
    Δεν ξέρω αν τελείωσε η ζωή στις πόλεις οπως την ξέρουμε, θα το ευχόμουν όμως γιατί πολλές αδικίες πηγάζουν από αυτή τη δυσαναλογία, όπως πχ η τιμή επίσκεψης σε έναν επαγγελματία να είναι χαμηλή λόγω ανταγωνισμού στις πρωτεύουσες αλλά στην επαρχία λόγω σπανιότητας να πετάει στα ύψη.
    Πολύ θα ήθελα μία αποκέντρωση αλλά μάλλον θα αργήσει κάμποσο ακόμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πες μου ένα πράγμα στον κόσμο που δεν βρίσκουν τρόπο να το εκμεταλλευτούν κάποιοι επιτήδειοι...

    Φυσικά και η αλληλεγγύη πρέπει να είναι καθημερινή. Αυτό δεν αναιρείται από την δραστηριοποίηση. Αντιθέτως, η μη δραστηριοποίηση καταδικάζει την κοινωνία σε πλήρη απουσία αλληλεγγύης.

    Αν χωνέψουμε λοιπόν ότι η κοινωνία μας στηρίζεται στην αλληλεξάρτηση, θα κατανοήσουμε ότι ή θα είμαστε μόνιμα αλληλέγγυοι, ή, όταν δεν αντιλαμβανόμαστε τις παρενέργειες των πράξεών μας, θα εξαναγκαζόμαστε να υποστούμε τις παρενέργειες της δραστηριοποίησης των υπολοίπων.

    Εξ ου και στην ζωή, επειδή ακριβώς η κοινωνία μας στηρίζεται στην αλληλεξάρτηση, καμία λύση δεν έρχεται από την ατομική στάση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Βράζει το καζάνι!