Όχι πια Λέξεις, μόνο Μάτια

• Ας δούμε τότε τι βλέπουν τα μάτια μας.
• Πολύ πριν την "κρίση" , αν τα πράγματα δεν κατέρρεαν, ήταν απλά και μόνο χάρις στις διάφορες πατέντες. Αντί να έχουμε υγιείς επιχειρήσεις, έχουμε ωρομίσθιους, stage, μερική απασχόληση, επιδοτήσεις και ΤΕΙ που δουλεύουν για τα μάτια του κόσμου. Αντί για ρύθμιση του αριθμού εισακτέων σε εκπαιδευτικά ιδρύματα, αντί για ετήσια προσαρμογή των δημοσίων αμοιβών σύμφωνα με τις οικονομικές συγκυρίες, αντί για έλεγχο και αξιολόγηση, αντί για αυστηρές προϋποθέσεις, έχουμε συλλήβδην διορισμούς για να φαίνεται προς τα έξω ότι δεν έχουμε ανεργία. Όλα αυτά είναι λεφτά.
• Τι κάνω λοιπόν, φόρους και εισφορές, όλο και μεγαλύτερους, μέχρι που πλέον είναι αβάσταχτοι. Άλλη μία πατέντα λοιπόν, να μην πληρώνουμε εισφορές και φόρους, προς ώφελος και του ιδιώτη εργοδότη και του εργαζόμενου.
• Αλλά και κάποιες άλλες ομάδες, οι περήφανοι και κομψότατοι δημόσιοι υπάλληλοι, δεν πληρώνουν εισφορές, όχι όπως οι υπόλοιποι, γιατί θα ήταν σα να πλήρωνε το κράτος τον εαυτό του. Αυτό που γίνεται είναι μία ρύθμιση, ένα λογιστικό μαγείρεμα, συν αυτό πλην το άλλο και ερχόμαστε στα ίσα. Αυτό θα ήταν σωστό, αν ο δημόσιος τομέας είχε κέρδη. Αυτό θα ήταν σωστό αν ο δημόσιος τομέας ήταν πιο δίκαια οργανωμένος σε σχέση με τις ελληνικές ανάγκες σε υπηρεσίες. Με άλλα λόγια, όταν ο παπάς κάνει μία λειτουργία, δεν εισπράττει από το ποίμνιο τίποτα. 'Οταν ο δάσκαλος κάνει μάθημα δεν εισπράττει από τον μαθητή τίποτα. Άρα, το κράτος τον πληρώνει χωρίς να εισπράττει τίποτα, όχι σε χρήμα. Εισπράττει υπηρεσίες, που όμως δεν τρώγονται. Και, σα να μην έφτανε αυτό, κάθε μέρα παίρνω κι άλλους, κι άλλους, κι άλλους. Όταν οι υπηρεσίες αυτές είναι κακές, τότε ο λόγος ύπαρξης του δημόσιου υπάλληλου αναιρείται από τον ίδιο τον υπάλληλο, οπότε είτε που πρέπει να απολυθεί, είτε να πληρωθεί ανάλογα με τις υπηρεσίες που παρέχει, και εφόσον η ευθύνη είναι συλλογική (το σύστημα) τότε συλλογική θα είναι και η αμοιβή, γιατί όταν ο αξιολογητής αξιολογεί τον εαυτό του τότε απλά είναι αναξιόπιστο το συμπέρασμα, εξ ορισμού.
• Βέβαια, ο παπάς και ο δάσκαλος ( και ο γιατρός και ο εφοριακός και ο πολεοδόμος και ο στρατιωτικός) θεωρούν ότι δεν πληρώνονται αρκετά και έτσι έχουν στήσει μία επιχείρηση μέσα στην επιχείρηση. Το κράτος χτίζει, εξοπλίζει και συντηρεί το μαγαζί (την εκκλησία, το νοσοκομείο, την εφορία την πολεοδομία, το στράτευμα, το σχολείο) αλλά τα κέρδη τα εισπράττει ο δημόσιος υπάλληλος (ψωνίζοντας μαθητές για ιδιαίτερα μαθήματα, ασθενείς για το ιατρείο, φακελάκια, δωρεές από πιστούς, προμήθειες επί προμηθειών, γρηγορόσημα, δωροδοκίες, μίζες, γνωστά τοις πάσι). Αυτά δεν είναι κατασκευασμένα από τα μουμουέ, τα βλέπουμε μπροστά μας καθημερινά και απροκάλυπτα, στο φως της ημέρας, χωρίς καμμία ντροπή να γίνονται, γιατί οι ηγέτες το επιτρέπουν, δεν ελέγχουν, δεν τιμωρούν, δεν το σταματούν γιατί είναι και οι ίδιοι δημόσιοι υπάλληλοι.
• Άρα, φίλε ανώνυμε της προηγούμενης ανάρτησης, σε εμένα τον ιδιώτη χρωστάς το μισθό και τη σύνταξή σου, γιατί με την δική μου επιχείρηση ( που είναι επικερδής) συντηρώ και τη δική σου (που είναι ζημιογόνα). Εγώ δουλεύω και για τους δύο μας. Και τώρα, εγώ θα την πληρώσω και για τους δύο μας.
• Θα μου πείς, αν δεν ήταν ο στρατός, η εκπαίδευση, η διοίκηση, η εκκλησία, τί θα έκανα χωρίς εσένα?
• Μα δε ζήτησα να ζήσω χωρίς εσένα, απλά να σταματήσεις να με κλέβεις γιατί είναι σα να κλέβεις από τον εαυτό σου. Αν πτωχεύσω εγώ που σε συντηρώ, τότε εσύ θα μείνεις χωρίς εργοδότη.
• Γιατί μη μου πείς φίλε ανώνυμε, ότι σε σύρραξη είναι ικανές οι ελληνικές δυνάμεις να κάνουν το οτιδήποτε. Περισσότερο ως παράρτημα των υπερδυνάμεων λειτουργούμε πλέον ( και για διασώσεις σε πυρκαγιές και πλημμύρες ή και ως δυνάμεις καταστολής) παρά ως αυτόνομη δύναμη. Δεν είναι κακό, αντιθέτως μάλιστα, αλλά μην κοροϊδευόμαστε κιόλας, μεταξύ μας...."Αν έπαυαν να πληρώνονται οι ιερωμένοι, τι θα άλλαζε? Θα σου πώ εγώ τι θα άλλαζε, θα τους πληρώναμε μία μόνο φορά αντί για δύο. Αν δεν τους πλήρωνε το κράτος, τότε ίσως να ήταν πιο σεμνοί, όπως θα έπρεπε.
• Αυτό που θα ήθελα από εσένα δημόσιε, θα ήταν να κάνεις σωστά τη δουλειά σου, δηλαδή να ελέγξεις, να διδάξεις, να περιθάλψεις, να διασώσεις, να κηρύξεις πίστη, να δικάσεις, να εκπροσωπήσεις. Δεν θέλω να ζήσω χωρίς εσένα,ούτε έχω την απαίτηση να δουλεύεις χωρίς αμοιβή, αλλά έχω πολλά χρόνια που πληρώνω τον εκβιασμό σου: ή εσύ ή τίποτα. Ο μαθητής δεν εκτιμά τον δάσκαλο που τον αφήνει να αντιγράψει, αλλά εκείνον που του μαθαίνει πράγματα.
• Εγώ, ο ιδιώτης, ένιωσα την κρίση στο πετσί μου πολύ πριν από εσένα. Εγώ δούλευα ανασφάλιστος για τρείς κι εξήντα όταν εσύ διεκδικούσες δικαιώματα και επιδόματα (και με τη βοήθεια της παπαρήγα τα έπαιρνες), και με στόμφο μου έλεγες ότι το σύστημα φταίει και ότι καλά να πάθω που το δέχομαι, κι εγώ πλήρωνα τη χλίδα σου κι εσύ προτιμούσες τη Σκωτία για διακοπές, το ιταλικό αντί για το ελληνικό, το μαγαζί του ξένου αντί για το δικό μου που σε ταΐζει. Σου έλεγα τι συμβαίνει, σε προειδοποίησα πολλές φορές, κι εσύ με κοίταζες από ψηλά χωρίς να καταλαβαίνεις. Τώρα βγαίνεις στους δρόμους πάνω στις εξετάσεις των παιδιών μου, τώρα με αφήνεις να πεθαίνω στο ράντζο, και με καλείς να αγωνιστώ μαζί σου. Ωπ! Πάντα έτσι δε γινόταν? Άρα δεν άλλαξε τίποτα, μόνο που πληρώνεσαι λιγότερο. Δε με χαλάει...!
• Για αυτό και στηρίζω όλα όσα γίνονται, όσο κι αν είναι φαινομενικά άδικα.
• Γιατί μετά από όλα αυτά, τί έχει να μου προσφέρει η αριστερά? Θα βγώ στους δρόμους, ναι. Εκείνη τι μπορεί να κάνει στο τραπέζι που παίζονται οι τύχες? Ούτε στις διαπραγματεύσεις συμμετέχει, ούτε ισχύ έχει για να διεκδικήσει για εμένα τίποτα, ούτε πρόγραμμα έχει, ούτε έχει αλλάξει τροπάρι ακόμα.
• Γιατί η δεξιά είχε την ευκαιρία της και την έχασε, κιότεψε, άκουσε τους δελφίνους και τους δράκουλες. Μπροστά στην καταστροφή, κοίταξε να φάει ότι προλάβει, και τώρα λέει συγγνώμη (διαγραφή και φούμαρα.... τα λεφτά θέλουμε!) για να μην επιστρέψει τα κλεμμένα. Θέλω να μου εξηγήσει κάποιος τί εννοούν όταν λένε ότι ο καραμανλής πλήρωσε ότι έκανε. Πρωθυπουργική σύνταξη θα πάρει? Γιατί τον καλύπτουν όλοι (λες και δεν ξέρουμε)? Πάντως αν ένας άντρας εκθέσει κάποια γυναίκα και λέει "Θα αναλάβω τις ευθύνες μου" δεν εννοεί ότι θα ζητήσει συγγνώμη.
• Γιατί όσο περίμενα από το φιλότιμο, δεν έγινε τίποτα.
• Για αυτό, δεν θα βγώ στους δρόμους και θα στηρίξω τον Γιώργο Παπανδρέου, γιατί δεν έχω άλλον.
• Τώρα, όπως έλεγα και νωρίτερα, φωτιά και μπούρμπερη.