Δευτέρα 3 Μαΐου 2010

Οι γίγαντες δεν Έβρασαν

  • Τους είχα στο μούσκιο από πολύ πρωί, αλλά δεν μαλάκωσαν αρκετά και το κατάλαβα όταν μετά από μία ώρα στη χύτρα τους βρήκα ακόμη ασπριδερούς, κι αυτό στις 23:00. Ξεχάστηκα γιατί ήρθε ο Άρης και παραγγείλαμε πιτόγυρα, πιάσαμε και την κουβέντα.... τσούπ!, να πως πήγε έντεκα!
  • Αυτό σημαίνει ότι για να είναι έτοιμο και να το πάρουν τα παιδιά μαζί τους φεύγοντας για το σχολείο , θα πρέπει να μαγειρέψω απόψε, δηλαδή τώρα, δηλαδή να τα ξαναβράσω για άλλη μία ώρα, και μετά να τα μαγειρέψω με καροτάκι, σεληνάκι, κόκκινη πιπεριά φλωρίνης, κρόμμυον, σκορδάκι του θεού, μαϊνδανόν και λίιιιιγουλάκι ταμπάσκο μαζί με αλατοπίπερο, λαδάκι ελιάς και ντοματούλα φρέσκια.
  • Για κάνα δίωρο ακόμα, εδώ θα είμαι λοιπόν....
  • Δεν έχω κάτι ουσίας ούτε τίποτα καινούριο να γράψω, για αυτό θα χαζολογήσω απόψε. Άλλο δντ δεν αντέχει ο οργανισμός μου για σήμερα.
  • Εναλλακτικός τίτλος ανάρτησης είναι "10 πράγματα που δεν ξέρετε για εμένα και μεγάλη σας σκασίλα", έτσι, για να περάσει η ώρα χωρίς να αποκοιμηθώ και καούν οι γίγαντες. Πάμε:
  1. Πάντα κρυώνω. Ακόμα και την πιο καυτή νύχτα του Αυγούστου που όλοι δυσκολεύονται να ανασάνουν από τη ζέστη, εγώ κουβαλάω ζακέτα "για την υγρασία".
  2. Μου αρέσει να περπατάω σε έρημους δρόμους, είτε το καταμεσήμερο με ντάλα τον ήλιο, είτε στην άδεια μα κατάφωτη Λεωφόρο Ειρήνης μετά από βραδινή έξοδο. Τακ-τακ-τακ, τα τακούνια...
  3. Δεν φοράω ποτέ κοσμήματα, εκτός από την βέρα μου και ίσως κάποιο κολιέ μερικές φορές το καλοκαίρι. Νιώθω σαν αλυσοδεμένη ακόμα και με το πιο ελαφρύ φω μπιζού.
  4. Κυκλοφορώ είτε με τα πόδια, είτε με το παπάκι μου, το οποίο είναι πλέον προέκταση του κορμιού μου (από 18 χρονών είναι πολύς καιρός) και δεν θέλω να οδηγήσω αυτοκίνητο γιατί το βρίσκω βαρετό, οχληρό ίσως.
  5. Σε μία μεγάλη παρέα, μου αρέσει να γέρνω πίσω από όλους και να πίνω κρασάκι, ακούγοντας τις κουβέντες τριγύρω, παρατηρώντας πρόσωπα. Πόσο με ηρεμεί αυτό και πόσο όμορφα νιώθω δεν μπορώ να το εξηγήσω.
  6. Μου αρέσει να ακούω ιστορίες που λένε οι άνθρωποι, ακόμα και όταν ξέρω ότι πρόκειται για παρλαπίπες.
  7. Μερικές φορές, παίρνω άδεια από τον εαυτό μου. Τώρα, θα διαβάσουμε, λέω στον εαυτό μου συνωμοτικά...
  8. Στο σινεμά, προτιμώ να πηγαίνω μόνη μου.
  9. Όταν βλέπω ένα δρομάκι, πρέπει οπωσδήποτε να το ακολουθήσω για να δω που οδηγεί.
  10. Το σιδέρωμα είναι για τους σκλάβους!
Έτοιμο το φαγάκι! Τώρα ένα ντουσάκι, γιατί σιγά μη σηκωθώ εγκαίρως αύριο με τη νύστα που θα έχω, και μετά καληνύχτες!

3 σχόλια:

  1. 1. Έτσι είστε όλες οι γυναίκες.
    2. Ο ήχος των τακουνιών ελκύει επικίνδυνα άτομα (θυμάσαι τον Παπαχρόνη; )
    3. Εδώ ταιριάζει αντίστροφο σχόλιο από το υπ'αριθ.1
    4. Μακάρι να το έκαναν όλοι αυτό για να κυκλοφορώ εγώ άνετα με το αμάξι (δεν έχω οδηγήσει ποτέ μηχανοκίνητο δίκυκλο)
    5. Είσαι ακριβώς αυτό που φοβάμαι στις ταβέρνες: ότι κάποιος ακούει τη συζήτησή μας. Οταν συζητάω σε δημόσιο μέρος με κάποιον που μιλάει δυνατά, νιώθω τρομερά άβολα και μου 'ρχεται να του χώσω κάτι στο στόμα να το βουλώσει.
    6. Σπάνιο! Συνήθως οι Έλληνες λένες τις ιστορίες τους χωρίς να είναι πρόθυμοι να ακούσουν (και συνήθως λένε παρλαπίπες).
    7. Η σύζυγος με κατηγορεί ότι είμαι συνέχεια σε άδεια.
    8. Σωστή. Αφοσιώνεσαι καλύτερα στο έργο.
    9. Αν στην αρχή του έχει σήμα ένα κόκκινο τετράγωνο σε μπλε φόντο, μην κάνεις τον κόπο. Είναι αδιέξοδο. Χα, χα..
    10. Ναι, αλλά το σιδέρωμα σού δίνει τη δυνατότητα να κάνεις κι άλλα ταυτόχρονα π.χ. να ακούς μουσική το mp3 player ή να βλέπεις τηλεόραση. Είναι η μόνη δουλειά στην οποία βοηθάω τη σύζυγο.

    Παρντόν αλλά είχα κι εγώ ώρα για χαζολόγημα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αηδία έγιναν οι γίγαντες τελικά.
    Αμα μαγειρεύεις νύχτα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Βράζει το καζάνι!