Τι να Φάμε και σήμερα

• Όταν γεννήθηκαν τα παιδιά, ήρθε και το σύνδρομο της super μαμάς, όλα έπρεπε να γίνουν όπως πρέπει. Ανάμεσα σε όλα, ήταν και η διατροφή.
• Σύντομα όμως σημειώθηκε το εξής: ενώ ξόδευα αρκετά χρήματα να γεμίζω το σπίτι με τα φρεσκότερα προϊόντα, στο τέλος αυτά σάπιζαν στη φρουτιέρα ή περίμεναν τη λήξη τους στο ντουλάπι.
• Επίσης, ένα άλλο εκνευριστικό γεγονός, πηγή πολλών απογοητεύσεων, ήταν ότι εγώ μαγείρευα τα πιο υγιεινά και γευστικά γεύματα, αλλά τα παιδιά ( και ο σύζυξ) την έβγαζαν με ψωμοτύρι ή κορνφλέικς.
• Κάτι έπρεπε να κάνω.
• Ο γιατρός, μου είπε να ανακατεύω τα λαχανικά με μαγιονέζα και τα φρούτα να τα κάνω κέικ ή μαρμελάδα. "Τι λέ, ρε, το άτομο?", σκέφτηκα από μέσα μου, "άμα ήτανε να τα στουμπώσω ζάχαρες και λιπαρά δε χρειαζότανε να μου το πει γιατρός, ήξερα κι από μόνη μου, βλαμμένο!". Ευχαριστώ πολύ, είπα απέξω μου, και πήγα σπίτι.
• Μετά από πολλές ημέρες προσεκτικής παρατήρησης, κατέληξα σε ένα σχέδιο, το οποίο από τότε με βόλεψε πολύ και δεν το έχω αλλάξει ακόμα εώς τώρα.
• Καταρχάς, κόπηκαν οι μεγάλες ποσότητες. Από το μανάβη πλέον, παίρνω 4 μήλα, 4 μπανάνες, 2 ροδάκινα, 4 βερύκοκα, 3 ντομάτες ( σε αντίθεση με τα κιλά που αγόραζα άλλοτε για να γεμίσω το σπίτι) και σε καμμία περίπτωση όλα μαζί, δηλαδή κάθε φορά θα αγοράσω το πολύ τρία διαφορετικά φρούτα, ή ακόμα λιγότερα αν εμείς έχουμε πολλή δουλειά και δεν κολατσίζουμε στο σπίτι. Και δεν θα ξαναπάω αν δεν έχουν καταναλωθεί πρώτα όλα, ή σχεδόν όλα από τα προηγούμενα. Αυτό σημαίνει ότι θα πάω για ψώνια περισσότερες φορές μέσα στην εβδομάδα, από την άλλη όμως ότι αγοράζεται έχει λιγότερες πιθανότητες να καταλήξει στα σκουπίδια, και δεν τα αγοράζουμε φρέσκα για να φάμε μπαγιάτικα...
• Φρουτόψωμα. Όταν βλέπω ότι κάποιο φρούτο δεν καταναλώνεται, κυρίως μήλα και αχλάδια, τότε τα πολτοποιώ σε φρουτόκρεμα μαζί με μερικά ξερά σύκα ( ναι, πολτοποιώ και τα σύκα), προσθέτω φαρίνα, καναδυό αυγά, γαλατάκι, ελαιόλαδο λίγο, κανέλα, γαρύφαλο, ίσως χυμό πορτοκαλιού, καρύδι τριμμένο και σταφίδες αν τύχει να βρίσκονται και ελάχιστη ζάχαρη. Το ψήνω σαν κέικ και γίνεται ανάρπαστο, αν και μερικές φορές που βγήκε πιο σφιχτή η ζύμη έπλασα μπισκοτάκια ή κουλουράκια. Δεν περισσεύει ούτε ψίχουλο.
• Δεν έχω κανενός είδους γλυκαντζούρα ή αλλαντικό στο σπίτι. Όταν το τραβάει η όρεξή μας, πάμε και αγοράζουμε μία μερίδα για τον καθένα, όχι την οικογενειακή συσκευασία, για να μην περισσέψει. Με αυτό τον τρόπο, εάν πεινάσει κάποιος, έχει ένα σωρό θρεπτικά πράματα να διαλέξει ( αυγό, φρούτα, τοστάκι, γιαούρτι) αλλά κανέναν πειρασμό να του κόβει την όρεξη, και είναι πραγματικότητα ότι έστω και ένα γλυκό να φάνε, τους κόβεται η όρεξη και δεν τρώνε ούτε μία φέτα μήλο ολόκληρη τη υπόλοιπη ημέρα.
• Ανακάλυψα ότι το πρόβλημα του κολατσιού έχει απλές λύσεις. Για παράδειγμα, τα πιτσιρίκια είναι απολύτως ευτυχισμένα όταν τραγανίζουν ένα καροτάκι ή αγγουράκι. Μία ντοματούλα κομμένη σε φέτες στο πιάτο μαζί με φέτα και ρίγανη, είναι μία απόλαυση εύκολη και δημοφιλής. Σε στιγμές έμπνευσης ( και μπόλικου ελεύθερου χρόνου) τους έφτιαχνα μηλογράμματα, δηλαδή έκοβα γράμματα της αλφαβήτου από τα μήλα.Ή και άλλα σχήματα, ανάλογα με την όρεξη.
• Ξηροί καρποί. Τα παιδιά είναι εξίσου χαρούμενα όσο και αν τους φέρεις σοκολάτα. Φουντούκια, είναι τα αγαπημένα τους, καρύδια, αμύγδαλα και, το καλύτερο, φυστίκια αράπικα. Αφήνω ένα μπωλ στο τραπέζι της κουζίνας και μέχρι το τέλος της ημέρας δεν έχει μείνει τίποτα. Βοηθάω κι εγώ, βέβαια...
• Τα λαχανικά είναι ένα πρόβλημα. Εκτός από τις σαλάτες που, ευτυχώς τους αρέσουν, τα άλλα δεν τα θέλουν ούτε ζωγραφιστά. Τα κρύβω λοιπόν, μέσα στις σάλτσες. τριμμένα μέσα σε μπιφτέκια ή κιμά για μακαρόνια, πολτοποιημένα μέσα σε σούπες και φασολάδες, ή τα βαφτίζω με αστεία ή περίεργα ονόματα ( πατέντα του πατέρα τους αυτή) όπως μερμηγκόσουπα, και άλλες αηδίες...
• Τέλος οι συνδυασμοί είναι για εμένα ένας γρίφος. Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι δεν μπορείς να τα τρώς όλα κάθε μέρα. Έτσι λοιπόν, την ημέρα που θα έχουμε ψάρι, ή κρέας ή κοτόπουλο, δεν θα τους δώσω αυγό για κολατσιό, αλλά θα προσπαθήσω να τους προωθήσω την ιδέα του φρούτου, των ξηρών καρπών και του χυμού. Τις ημέρες που θα έχουμε όσπρια, λαχανικά ή σκέτα ζυμαρικά θα τους δώσω κέηκ ή αυγό ή καμμία πίτα, γιατί ποιός χορταίνει με τη φακή... Κόκκινο κρέας θα φάμε μία φορά την εβδομάδα, μία ψάρι, μία κοτόπουλο, δύο ημέρες θα έχουμε όσπριο, μία άλλα λαχανικά, και μερικές φορές, εμβόλιμα, πρόχειρο φαγητό, δηλαδή τραχανά, τηγανητά αυγά, τοννόριζο για τους μεγάλους, ή περισσεύματα από προηγούμενα γεύματα.
• Ποτέ δεν τα ζορίζω να φάνε κάτι. Αν τους αρέσει και πεινάνε, τρώνε, ειδάλλως το πιατάκι τους και δρόμο, αλλά με τη σιγουριά πως οτιδήποτε άλλο κι αν φάνε, είναι προσεκτικά διαλεγμένο από εμένα προσωπικά.
• Τέλος, αφήνω περιθώρια για ελεγχόμενες ατασθαλίες, δηλαδή κάνω τα στραβά μάτια όταν η γιαγιά τους τα κακομαθαίνει με διάφορα καλούδια ( θα ήταν άκαρδο αλλιώς για όλους τους εμπλεκόμενους. άλλωστε η γιαγιά είναι και εκείνη ομοϊδεάτισσα), μία στο τόσο θα παραγγείλουμε απ' έξω γιατί μετά έχουν να κοκορεύονται στους φίλους τους ότι έφαγαν κλαμπ σάντουιτς, και ενώ οι τηγανητές πατάτες είναι μία στους έξι μήνες, όταν τελικά τις τηγανήσω, φτιάχνω μπόλικες και τα αφήνω να φάνε όσο λαχταράει η ψυχή τους. Η πολλή αυστηρότητα και στέρηση έχει αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα, όπως όλοι γνωρίζουμε.
• Και ένα απόφθεγμα συμπυκνωμένης σοφίας αιώνων: το ακριβότερο φαγητό είναι η φακή, γιατί τη μαγειρεύεις και μετά παραγγέλνεις απ 'έξω...
• Υστερόγραφο: Ερωτηθείς υπό αφράτης κυρίας, πως και δεν παχαίνει ενώ δείχνει να τρώει από όλα, ο πατήρ μου με σοφία της απήντησε ότι οι αγελάδες παχαίνουν μόνο με χορτάρι.