Υπερηφάνεια

• Κοιτώντας τις γυναίκες, θα παρατηρήσετε ότι αυτές που περνούν περισσότερο χρόνο και ενέργεια για καλλωπισμό, είναι αυτές που ήδη είναι ωραίες, ή που νομίζουν οι ίδιες ότι είναι ωραίες, ή που πιστεύουν ότι ναι μεν έχουν κάποια ατέλεια, αλλά με λίγη δουλειά διορθώνεται.
• Αυτές που έχουν παρατήσει εντελώς τον εαυτό τους, χωρίς καν να χτενίζονται το πρωί όταν ξυπνάνε, που φοράνε όλο τα ίδια χοντροκομμένα ρούχα και η μόνη φροντίδα για τον εαυτό τους είναι να κάνουν μπάνιο δύο φορές την εβδομάδα, είναι εκείνες οι γυναίκες που το έχουν πάρει απόφαση ότι δεν έχει σημασία, ούτε θα κάνει τη διαφορά, οτιδήποτε και αν προσπαθήσουν. Αυτές που έχουν χάσει κάθε ελπίδα μέσα στο μυαλό τους, ακόμα κι αν αντικειμενικά έχουν τα σωματικά προσόντα να θεωρούνται ωραίες.
• Το ίδιο και με τους μαθητές, όταν ένας μαθητής πάρει πολλούς χαμηλούς βαθμούς στη σειρά, τότε απογοητεύεται και τα παρατάει, γιατί νομίζει ότι όσο κι αν προσπαθήσει, απλά δεν θα κάνει καμμία διαφορά. Σημειώνεται τότε το εξής : ο άριστος μαθητής που τα καταλαβαίνει όλα με την πρώτη να κάνει τις περισσότερες ερωτήσεις και να καταβάλει τη μεγαλύτερη προσπάθεια ακόμα και όταν η ύλη είναι εύκολη, ενώ ο αδύνατος, αυτός που χρειάζεται πιο άμεσα τη δουλειά, να μην κουνάει ούτε το δαχτυλάκι του, ακόμα και όταν η ύλη είναι τόσο εύκολη που ακόμα και με μία ματιά θα μπορούσε να τη λύσει.
• Άρα, το σθένος του κάθε ανθρώπου, αυτό που θα τον κάνει να βάλει τα δυνατά του, είναι έστω και η παραμικρή ακτίνα ελπίδας, ή οποία ελπίδα έρχεται όταν μπορεί ο καθένας να βασιστεί στον εαυτό του, όταν ξέρει τις δυνάμεις και τις ικανότητές του, όταν μπορεί να λέει "Εγώ είμαι πολύ καλός σε αυτό, άρα αυτό θα κάνω και έτσι θα τα καταφέρω".
• Κοιτώντας τώρα, σε κλίμακα, την Ελλάδα, βλέπουμε το εξής.
• Για αιώνες,οι Έλληνες έδιναν το αίμα τους για τη χώρα. Ο ένας πόλεμος μετά τον άλλον, φτώχεια, αντιξοότητες, να στηρίξουμε αυτόν τον σκοπό, να στηρίξουμε τον άλλον, για την Ελλάδα ρε γμτ, κι άντε πάλι απ' την αρχή. Μετά, έμαθαν να διαβάζουν.
• Είδαν ότι οι ηγέτες ήταν πουλημένοι. Είδαν ότι εκτός από τους ξένους μπακάληδες, είχαμε και τους εγχώριους, που πουλούσαν ιδεολογία και πληρώνονταν σε χρήμα, που διαχειρίζονταν ζωές και τις ενοικίασαν στις διεθνείς πλειοδοσίες. Βλέποντας όλα αυτά, κάπου στο 1960 με 70, έφριξαν. Θεέ μου, μπακάλης ήταν και τον πήρα για θεό επειδή είχε γενειάδα και συνοφρυωμένο ύφος?
• Πάνω στην ώρα, ήρθε ο Αντρέας. Το εκμεταλλεύτηκε αυτό, και βγήκε νικητής. Εκτός από ανάσα και ωραία λόγια, μοίρασε και χρήματα, άνοιξε το μάτι του λαού. Ο φτωχός έχτισε σπίτι, άνοιξε δική του επιχείρηση, πήγε διακοπές σε όμορφους τόπους. Το κυριότερο, διάβασε κι άλλα βιβλία, είδε τι συμβαίνει αλλού και είδε από κοντά τι κουμάσια είναι η εξουσία, και πως ξεπούλησαν την πατρίδα για την οποία υποτίθεται ότι προέτρεπαν τον φτωχό να πολεμήσει. Ο κυνισμός ρίζωσε βαθειά.
• Πάνω στην ώρα, ήρθε η γκόμενα δήμητρα., και αποτελείωσε την πίστη του Έλληνα. Από εκεί και μετά, όλοι είναι ίδιοι, και επισήμως.
• Κλέφτης εσύ? Κλέφτης κι εγώ, είπε ο ίδιος άνθρωπος που πέντε χρόνια πριν θα έχυνε το αίμα του για το Ελλαδάκι. Ο ίδιος άνθρωπος που πέρασε βασανιστήρια για τη δημοκρατία και την ελευθερία, βλέποντας τους ηγέτες να στήνουν πανηγύρι και να το απολαμβάνουν ατιμώρητοι, έμαθε και ο ίδιος να κάνει κομπίνες και να τρώει εκατομμύρια.
• Στις δεκαετίες που ακολούθησαν, πολλοί εκμεταλλεύτηκαν το παράθυρο που άνοιξε ο Αντρέας, έφτιαξαν τη ζωή τους, σπούδασαν τα παιδιά τους, ζήσαν καλά, εξασφάλισαν το μέλλον τους όσοι ήταν πιο διορατικοί. Οι ηγέτες, επέτρεψαν το φαγοπότι για να μπορέσουν και οι ίδιοι να συνεχίσουν τη ρεμούλα. Κλέψε εσύ να κλέψω κι εγώ, άλλος με ψεύτικες συντάξεις, άλλος με εισφοροδιαφυγή, άλλος με μίζες και προμήθειες, όλοι με πονηριά, είμαστε τώρα ένα έθνος κλεπταποδόχων και αυτό που ανταλλάσσουμε στις αγορές δεν είναι χρήμα αλλά λύτρα, μίας δέσμιας νοοτροπίας.
• Κανένας ηγέτης από τότε δεν τόλμησε να χαλάσει τη γιορτή. Χαζός ήτανε? Και να τον λένε κακό, και να χάσει την ευκαιρία της ζωής του? Αμ δε!
• Και κύλησαν έτσι οι δεκαετίες, μέχρι που πριν από λίγα χρόνια το παράθυρο έκλεισε.
• Οι τράπεζες βοήθησαν να συνεχιστεί λίγο ακόμα, όμως τώρα ούτε και εκείνες έχουν ποιόν άλλον να κλέψουν, οπότε δεν μπορούν να δανείζουν πλέον, οπότε πανηγύρι στοπ.
• Τώρα όλοι είναι δεμένοι πισθάγκωνα. Ο ένας δείχνει τον άλλον με το δάχτυλο, αλλά μετά το χαμηλώνει γιατί έχει λερωμένη τη φωλιά του και αν φωνάξει πολύ δυνατά μπορεί να τον ακούσει κανείς. Λουφάζει λοιπόν, δέχεται τα πάντα με ενοχή και μόνο ο ένας με τον άλλον χαμηλόφωνα λένε τι κακό που μας εβρήκε.
• Και όπως γίνεται συνήθως λίγο πριν τη χρεωκοπία, τσακώνονται οι τοκογλύφοι ποιός να μας πρωτοδανείσει, έτσι ώστε όταν χρεοκοπήσουμε να μας πάρουν το σπίτι για δύο δεκάρες.
• Ποιός θα κάνει την Ελλάδα υπερήφανη αν όχι οι Έλληνες?