Οριστικά

• Για να μην είναι θυμωμένη η τελευταία γεύση, θα κλείσω με μία ανάρτηση που χρωστάω σε κάποιον, στον γαλανό μου. Όλο επαινώ τον μελαχρινό που είναι μεγαλύτερος και προηγείται σε κατορθώματα, όμως ο γαλανός δεν πάει πίσω. Στην φωτογραφία, κοιμάται στο μπαλκόνι υπό τη σκιά του στρώματος που είχα βγάλει όσο διενεργούνταν η γενική καθαριότητα πέρυσι το καλοκαίρι.
• Σε ηλικία δέκα μηνών των βρήκαμε σκαρφαλωμένο πάνω στις ξύλινες γρίλιες του παντζουριού, ενώ την επόμενη μέρα είχε σκαρφαλώσει πάνω στο έπιπλο της τηλεόρασης. Από τότε τα επιτεύγματα δεν έχουν σταματήσει. Παρόλο που είναι δυό χρόνια μικρότερος από τον μελαχροινό, πρώτος ο γαλανός κατάφερε να δέσει κόμπο, να κόψει τα νύχια του, να σφυρίξει, να σκαρφαλώσει σε δέντρο, να κολυμπήσει και να αλείψει μερέντα στο ψωμί του με ένα μαχαίρι, καθώς και να κόψει χωρίς ατυχήματα ένα φρούτο στη μέση. Αν και μπορεί να καταφέρει με τα χεράκια του τις πιο δύσκολες δουλειές, ώρες-ώρες είναι τόσο αδέξιος που αναρωτιέμαι πως θα επιζήσει στον κόσμο, μετά όμως θυμάμαι ότι κι εγώ έτσι ήμουν ...
• Στον ύπνο, η αγαπημένη του στάση είναι clockwise, δηλαδή με τη φορά του ρολογιού να μετακινείται σε όλη την έκταση του κρεβατιού και το πρωί να έχει επιστρέψει στη αρχική ώρα δώδεκα σα να μην τρέχει τίποτα. Τα σκεπάσματα, άψυχα όντα, δεν μπορούν να ακολουθήσουν και μένουν πίσω πράγμα που με κάνει να απορώ πως δεν έχει πάθει καμία πνευμονία ως τώρα. Δεν πειράζει, έτσι, σκληραγώγηση!
• Έμαθε από νωρίς γράμματα και αριθμούς αλλά χωρίς να δίνει και πολλή προσοχή, σα να πρόκειται για απλό καθημερινό ζήτημα, όμως ενθουσιάζεται όταν καταφέρνει να διαβάσει μία πινακίδα ή όταν κάθεται να γράψει ένα γράμμα.
• Του αρέσει να παρατηρεί τη φύση, εκτιμάει πολύ την ομορφιά όπου κι αν τη συναντήσει, δείχνει συναισθήματα με αμεσότητα και ένταση. Του αρέσει να μεταμφιέζεται σε στρατιώτη, πολεμιστή, πειρατή, ιππότη, φαντάρο, ήρωα και σούπερήρωα, για αυτό μόνιμα κυκλοφορούν στο σπίτι μας μερικές μπέρτες σε διάφορα χρώματα, καθώς επίσης και σπαθιά, ξίφη και κράνη. Όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει φαντάρος για να σκοτώνει τους κακούς, όμως είναι το πιο ευγενικό πλάσμα που έχω συναντήσει ποτέ. Δεν του αρέσει να πειράζει κανέναν, στεναχωριέται όταν κάποιος πονάει ή κλαίει και αγανακτεί όταν μοιραία ο μεγάλος του αδερφός του ρίχνει καμμία ξεγυρισμένη επάνω στο παιχνίδι όχι μόνο για τον πόνο αλλά και για την αδικία.
• Έχει πολλή φαντασία, φτιάχνει ιστορίες όλην ώρα, με τα τουβλάκια κατασκευάζει φανταστικά οχήματα και του αρέσει να συνδυάζει παιχνίδια διαφορετικής χρησιμότητας για να φτιάξει κάτι εντελώς καινούριο, όπως όταν έδεσε με σπάγκο τις δύο άκρες ενός ξίφους για να φτιάξει τόξο και βέλη έβαζε μολύβια, καρότα ( ναι, αληθινά από το ψυγείο. το βρήκα την άλλη μέρα κάτω από το κρεβάτι) και διάφορα άλλα.
• Κάθε φορά που συζητάμε μας πετάει απίθανες ατάκες, έχει απίθανο χιούμορ αλλά το μεγάλο του χάρισμα είναι άλλο. Έχει μία γλύκα ακαταμάχητη, σαν αγγελούδι φτιαγμένο από μάρτζιπαν. Στο σχολείο όλα τα κορίτσια τον έχουν στα ώπα-ώπα, η δασκάλα του τον φωνάζει "κυριούλη" και όταν μιλάει απλά συμφωνείς ότι και αν πει, αρκεί να ακούς αυτή τη φωνίτσα λίγο ακόμα.
• Είναι ευτυχισμένος όταν πάμε μακρινές βόλτες και όταν κάνουμε μεγάλες συζητήσεις.
• Εχτές, κάτι του έπεσε στο πάτωμα: "Ώπ!....εεεε...εννοώ ούπς!"