Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

Δεν έχει σημασία, αγαπητή μου κατάθλιψη

  • Σε μία αλληλουχία στίχων από ποπ τραγούδια, βρήκα το νόημα όσων ένιωθα. Give me the strength to lay this burden down, έλεγε στο little bird η annie lennox, και αναρωτιόμουν ότι σίγουρα η δύναμη χρειάζεται για να σηκώσεις κάτι, όχι για να το κατεβάσεις από τους ώμους σου, σωστά? Κι όμως είχε δίκιο, χρειάζεται σθένος να πείς όχι σε κάτι που σε βαραίνει, ειδικά όταν αυτό το κάτι το θεωρείς απαραίτητο, ουσιώδες ή σωστό, συνεχίζεις να το κουβαλάς παρόλο που δε σου προσφέρει τίποτα, παρόλο που σε κάνει δυστυχισμένο, παρόλο που σε κρατάει πίσω και εμποδίζει την πορεία σου. Δεν χρειάζεται να είναι έτσι, είναι δυνατόν να αντιμετωπίζεις κάτι χωρίς αυτό να σε βαραίνει, ούτε να σε στεναχωρεί. Το μόνο που παίζει ρόλο είναι η θεώρηση των πραγμάτων, το πως βλέπουμε τα πράγματα από εκεί που στεκόμαστε, και αυτό είναι μέσα μας από μόνο του, άσχετο από το ποιοί μας περιβάλουν και ποιές συνθήκες ισχύουν γύρω μας κάθε στιγμή. Depression is in the eye of the beholder.
  • Εάν δεν υπάρχει χαρά πουθενά, αν όλα είναι ίδια και ανούσια, αν τα πάντα είναι κουραστικά και τετριμμένα και αυτό συνεχίζεται για μεγάλο διάστημα, τότε μιλάμε για κατάθλιψη, την φανταστική κατάρα των καιρών μας. Είναι όμως καλή και έχει σκοπό ύπαρξης πολύ σημαντικό. Όπως ο πονόδοντος ή ο θυμός, χρησιμεύει για να τραβήξει την προσοχή σε κάτι που αλλιώς δεν θα αντιλαμβανόμαστε ποτέ, μας δείχνει ότι είμαστε έτοιμοι για αλλαγές.
  • Κάθε ένας την βιώνει αλλιώς παρά τις μπαρούφες των ψυχολόγων, και είναι πολύ συχνά απαρατήρητη για τους άλλους, ενώ τις περισσότερες φορές την καταχωνιάζουμε στην καθημερινότητα για να μπορέσουμε να κάνουμε όσα πρέπει στη ζωή μας. Δεν έχει σημασία, αυτή κάνει τη δουλειά της και έτσι. Μας κατατρώει τα σωθικά, μας κάνει να νιώθουμε ανάξιοι και περιττοί, μας δείχνει τη μαύρη πλευρά της ζωής μας, καταστρέφει κάθε χαρά. Όλα είναι μάταια, κι ωστόσο συνεχίζουμε να κάνουμε τα ίδια, ή τουλάχιστον να προσπαθούμε να συνεχίσουμε σα να μην τρέχει τίποτα, όμως όλα τα κάνουμε στραβά, ένα σωρό ασυναρτησίες και ασύνδετα μεταξύ τους πράγματα ξεπροβάλλουν σαν σε σπασμένο καλειδοσκόπιο με τενεκεδένιες μουσικές. Αλλά συνεχίζουμε όπως πάντα να κάνουμε τη δουλειά μας.
  • Ίσως καταναλώσουμε περισσότερο αλκοόλ, ίσως φάμε περισσότερο από ότι συνήθως, ίσως χάσουμε τον έλεγχο των επιθυμιών μας, ίσως χάσουμε την ψυχραιμία μας λίγο συχνότερα, και μετά να νιώθουμε ενοχές, να νιώθουμε ότι είμαστε άχρηστοι και ότι αφού δεν μπορούμε να επιβληθούμε στον εαυτό μας τότε φυσικό είναι να έχουμε χάσει τον έλεγχο της ζωής μας, σαν χαμένοι αναποφάσιστοι που είμαστε. Οι μαύρες σκέψεις, είναι τόσο διεστραμμένα δικαιωμένες,τροφή για αυτολύπηση και απαισιοδοξία, προσωρινός άξονας περιστροφής μέχρι να επανέλθει σαν γυροσκόπιο στην όρθια στάση η διάθεσή μας, είναι αλήθεια αλλά μόνο προσωρινά, και για όσο διαρκέσει απολαύστε το.
  • Δεν έχει νόημα να προσπαθείς να βγείς από την κατάθλιψη. Θα περάσει από μόνη της όταν θα έχει κάνει τον κύκλο της, όπως η γρίππη. Αν προσπαθήσεις με απολαύσεις να ξεγελάσεις τη βαθύτατη θλίψη σου, θα δείς ότι αυτή θα λεκιάσει κάθε χαμόγελο και κάθε ευτυχία, γιατί η ευτυχία δεν έρχεται κατά παραγγελία αλλά ο ίδιος την εκτιμάς όταν έρθει από μόνη της αν βρίσκεσαι σε καλή κατάσταση εντός σου, αν δηλαδή αυτό που βρίσκεται στο μυαλό σου ταιριάζει με αυτό που έρχεται από έξω και είναι και τα δύο τους όμορφα και χαρούμενα. Όσο έχεις τη θλίψη και την ανία δίπλα σου, η χαρά δεν θα πλησιάσει.
  • Άρα, πριν ξεκινήσει η αναζήτηση της απόλαυσης και της ευτυχίας, πρέπει πρώτα να έχει φύγει η θλίψη, και θα φύγει από μόνη της αφού θα έχει ολοκληρώσει το έργο της. Πρώτα θα σου δείξει με το δάχτυλο όλα όσα έχεις και δεν έχεις, θα τα ρίξει στη κρεατομηχανή του μυαλού σου και αφού τα χωνέψεις και τα αναμασήσεις πάμπολλες φορές, θα έχεις στο τέλος δύο παράγωγα, ένα ωφέλιμο που θα κρατήσεις και ένα ανώφελο που θα αποβάλλεις.
  • Για αυτό, μη βιάζεσαι να διώξεις τη θλίψη. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα φύγει κάποια στιγμή. Όσο είναι εδώ, απόλαυσε τη μελαγχολία των τραγουδιών, το οργισμένο κάψιμο του οινοπνεύματος, τη μοναξιά και την ισοπέδωση, κρύψε με πικρία ή δείξε με τρομερά λόγια θυμού την απογοήτευσή σου, μερικές φορές είναι τόσο ικανοποιητικό να χάνεις τον έλεγχο, έστω και λίγο, κι ας έχει κόστος.
  • Αφού θα έχεις γιατρευτεί, τότε πλέον μπορείς να αναζητήσεις όσα θέλεις στα αλήθεια, χωρίς σκιές να σε κυνηγούν. Τότε θα ξέρεις τι θέλεις και τι να κάνεις, τι θα κρατήσεις από παλιά και τι θα αφήσεις να σου φύγει, όχι με κακομοιριά ή ενοχές αλλά με την αισιόδοξη αποφασιστικότητα εκείνου που είναι σίγουρος, ο στόχος θα είναι ορατός.
  • Έχοντας βγεί από μία τέτοια περίοδο, με άπειρη ευγνωμοσύνη για το βλογάκι μου που με βοήθησε να βγάλω τα σώψυχά μου και να βάλω σε σειρά δύο βασικά πράγματα, πλέον δεν έχω κάτι άλλο να γράψω και το κατάλαβα σήμερα. Σίγουρα σε δύο μέρες θα με πιάσει η γνωστή αδημονία στα ακροδάχτυλα αλλά οπωσδήποτε θα είναι υπό άλλες συνθήκες ότι κι αν γράψω.
  • Ένα τραγουδάκι λέει: My mind is already gone...you can stand right there if you want, but I'm going on, and I'm prepared to go it alone...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Βράζει το καζάνι!