Η ουσία

• Ας υποθέσουμε ότι κάποιος καλλιεργεί μήλα. Βρίσκει ένα που δείχνει πιο λαχταριστό, θρονιασμένο, καθώς λάμπει με τη δροσιά ανάμεσα στα καταπράσινα φύλλα στο φως του πρωινού ήλιου, και το κρατάει για τον εαυτό του.
• Πηγαίνοντας σπίτι το αφήνει στο τραπέζι. Το μήλο είναι κόκκινο και, από τη μία μεριά που δεν το έβλεπε αρκετά ο ήλιος, λιγάκι κίτρινο. Πλυμένο, πλέον, και στεγνωμένο.
• Όταν μαζεύεται η οικογένεια, μετά το γεύμα, ρωτάει αν το θέλει κανείς. Όσοι κάθονται από τη μία μεριά το βλέπουν κόκκινο ενώ οι απέναντι το βλέπουν λιγάκι κίτρινο. Όσοι χόρτασαν και βλέπουν την κόκκινη μεριά λένε "Εντάξει, ας το φάω" ενώ όσοι κόκκινοι δεν χόρτασαν σκέφτονται "Χριστούλη μου! Το θέλω". Όσοι βλέπουν την κίτρινη μεριά και χόρτασαν λένε "Άστο, δεν πειράζει" ενώ οι κίτρινοι που ακόμα πεινούν λένε "Μωρέ φέρτο εδώ, κι ας έχει λίγο κιτρινάκι!".
• Ο πατέρας αγρότης που το έφερε δεν περίμενε κάτι τέτοιο. Για εκείνον φαντάζει στα μάτια του όπως το πρωτοείδε, με τις δροσοσταλίδες και τις ηλιαχτίδες. Πως μπορεί κάποιος να μην βλέπει την απλή αλήθεια των χυμών του?
• Ο γιός με τις καλλιτεχνικές τάσεις κοιτώντας το βλέπει έναν καμβά ενώ η μητέρα βλέπει μηλόπιττες και κομπόστες ή και μοτίβα για το κέντημα.
• Η μικρή κόρη, χορτάτη, προτιμάει ένα κέρινο που ταιριάζει όμορφα στο κομοδίνο δίπλα από το κρεβάτι της.
• Ο πατέρας, βλέποντας πως όλοι το σκέφτονται, κάνει πως απλώνει το χέρι μήπως με αυτόν τον τρόπο τους κάνει να το επιθυμήσουν περισσότερο, αλλά καθώς οι άλλοι τελικά δεν δείχνουν καμμία συγκίνηση, τρώει το μισό και το αφήνει μισοδαγκωμένο, απογοητευμένος.
• Το μήλο με τις ημέρες χαλάει και μυρίζει. Μαζεύονται ζουζούνια ενοχλητικά γύρω του και όλοι το αποφεύγουν, ούτε να το ρίξουν στα σκουπίδια δεν θέλουν. Τελικά η μητέρα κάνει να το πετάξει. Ο πατέρας τότε το παίρνει από τα χέρια της και το πηγαίνει έξω, στο χωράφι. Με την εικόνα του φρέσκου μήλου ζωντανή από τη μέσα μεριά του μυαλού του το φυτεύει σε μία άδεια μεριά του χωραφιού. Εκεί ο καρπός συνέχισε να λυώνει τρέφοντας τα πλάσματα που ζούν στο χώμα, που οργώνουν το έδαφος κάνοντάς το μαύρο κι αφράτο. Κάποτε άλλες μηλιές φύτρωσαν στο αφράτο χώμα, με πολλά μήλα, ενώ το κέρινο είχε από καιρό καταλήξει σκονισμένο και αγνοημένο σε κάποιο πατάρι, κι έπειτα στα σκουπίδια.