ΆΒουλη Χώρα

• Έκλεισε η Βουλή. Και που ήτανε ανοιχτή δηλαδή, τι καταλάβαμε? Ξέραμε ποιά συνείδηση παραμόνευε τη ψήφο στη γωνία την και την περιμέναμε.
• Ολοένα και συχνότερα έρχεται ξανά και ξανά η ίδια σκέψη: αφού το προϊόν δεν είναι αυτό για το οποίο πλήρωσα, τότε δεν το ξανα-αγοράζω. Αν το κράτος που συντηρώ με τον φορολογικό οβολό μου για να τηρεί κάποια στοιχειώδη δικαιοσύνη και να επιβλέπει την ασφαλή διεξαγωγή της οικονομικής δραστηριότητας αντί αυτού ενθαρρύνει και πρωτοστατεί στην κατάργηση κάθε τίμιας συναλλαγής, τότε δεν έχει λόγο ύπαρξης. Το δίκαιο του ισχυρού δεν χρειάζεται νόμους ούτε ηθικό υπόβαθρο ούτε έχει ανάγκη τα δικά μου χρήματα για να επιζήσει.
• Άρα, αν γίνει μία μαζική οικονομική απεργία(σκέφτηκα) τότε η ζωή θα συνεχίσει όπως πρίν μόνο που πλέον θα κάνουμε οικονομία στις δαπάνες. Και εμβαθύνω.
• Οικονομική απεργία εννοώ όχι την διακοπή συναλλαγών αλλά διακοπή της καταγραφής των συναλλαγών από το κράτος. Κλείνω την επιχείρησή μου στα χαρτιά αλλά το site μου συνεχίζει να υπάρχει, συνεχίζω να παρέχω προϊόντα και υπηρεσίες, απλά το κάνω στα κρυφά. Δεν πληρώνω ΙΚΑ, ΤΕΒΕ (δεν θα το μάθω ποτέ το καινούριο..) φόρους, ΦΠΑ, κοκ. Τα χρήματα που εξοικονομώ τα επενδύω είτε σε ιδιωτική ασφάλιση είτε σε επενδύσεις για το μέλλον της επιχείρησής μου. Παράλληλα, σταματώ να ζητώ δάνεια από τράπεζες και απευθύνομαι για διευκολύνσεις σε γνωστούς και φίλους ή τράπεζες του εξωτερικού. Αγοράζω όμως ελληνικά προϊόντα, αφού αυτά ως κρυφά, δεν θα έχουν ΦΠΑ και μάλλον θα είναι οικονομικότερα. Οι υπάλληλοί μου θα είναι ανασφάλιστοι αλλά ο ανταγωνισμός με τους αλλοδαπούς θα εξαφανιστεί και τότε πραγματικά θα υπάρξει αξιοκρατία.
• Οι δημόσιοι υπάλληλοι, χωρίς αρμοδιότητες πλέον, θα γίνουν είδος υπό εξαφάνιση, αφού το πτωχευμένο κράτος δεν θα μπορεί να καταβάλει μισθούς και συντάξεις, οπότε θα πάψει το δημοσιο-υπαλληλίκι να είναι το όνειρο του κάθε γονιού. Οι καλύτεροι ή οι καλύτερα δικτυωμένοι θα επιζήσουν στην ελεύθερη αγορά, ενώ οι άλλοι θα απορροφηθούν ο καθένας ανάλογα με τη δυνατότητά του.
• Και μετά, ο επόμενος συλλογισμός ήταν ότι έτσι δε γίνεται ήδη? Μα αυτός δεν είναι ο χαρακτήρας της Ελληνικής κοινωνίας, ούτως ή άλλως? Δεν είναι ήδη ανασφάλιστοι οι εργαζόμενοι εκτός δημοσίου? Δεν κρύβουν όλοι τα εισοδήματά τους και όλοι δεν βασίζονται στις διασυνδέσεις τους για να κάνουν τη δουλειά τους? Η χώρα δεν είναι ήδη πτωχευμένη?
• Σαν το μαθητή που κάνει σκονάκι, εκμεταλλεύομαι την ηλιθιότητα και την ατιμία του δασκάλου για προσωρινό όφελός μου, τον περιφρονώ όμως και τον εξωθώ στα άκρα για να δώ πόσο γελοίος είναι στ'αλήθεια. Μέσα μου όμως θα ήθελα να είναι ο δάσκαλος αληθινά αυστηρός και απαιτητικός και αν δώ κάποιον τέτοιον τότε το αναγνωρίζω και λέω "Να! Αυτός είναι διαφορετικός". Ξέρω ότι αν φερθώ τίμια θα καταδικαστώ σε ισόβια αποτυχία και περιθωριοποίηση.
• Αυτό που δεν είχα συνειδητοποιήσει ως τώρα είναι ότι έστω και μέσα στο βόρβορο, συνεχίζουμε να τηρούμε τα προσχήματα κάνοντας ότι καλύτερο μας επιτρέπουν οι συνθήκες και ελπίζοντας ότι κάτι θα αλλάξει, περιμένοντας έναν Μεσσία που θα βρεί το γιατρικό. Ο μόνος λόγος που ακόμα περιμένουμε είναι γιατί ακόμα ΘΕΛΟΥΜΕ να δουλέψει σωστά το σύστημα, ακόμα θέλουμε να βλέπουμε τους εαυτούς μας ως κοινωνικά χρήσιμα όντα και θέλουμε να πιστεύουμε ότι υπάρχει κάποιος που να είναι και σοφός και ισχυρός.
• Το για πόσο ακόμα θα θέλουμε, είναι άγνωστο.