Να σας συστήσω....

• Ο μελαχροινός μου είναι σχεδόν έξι χρονών. Από πολύ μικρός έδειξε περιέργεια για τους αριθμούς και τα γράμματα, έχει μεγάλη αυτοσυγκέντρωση και πείσμα. Ενάμισι χρονών τράβηξε δύο γραμμές με το μολύβι σε ένα άσπρο χαρτί και μου είπε "Δύο πχιάρια", δύο ψάρια δηλαδή. Τώρα φτιάχνει με μαρκαδόρους τα δικά του επιτραπέζια και μετά καθόμαστε μαζί να παίξουμε. Μπορεί να κάνει με το μυαλό του προσθέσεις, αφαιρέσεις. πολλαπλασιασμούς και διαιρέσεις, και ήδη ξέρει να διαβάζει . Του αρέσει να λέει και να ακούει αστεία. Από τότε που είδε σε ένα επεισόδιο του Παραμυθά τις τηγανητές πατάτες, τις ζητάει με κάθε ευκαιρία. Στα δύσκολα προσπαθεί ξανά και ξανά μέχρι να τα καταφέρει και μετά μας λέει "Να σου δείξω πως ................?"

• Ο γαλανός μου είναι τεσσάρων χρονών και του αρέσει πολύ το τρέξιμο και το σκαρφάλωμα. Σε ηλικία δέκα μηνών τον βρήκαμε σκαρφαλωμένο στις γρίλιες του ξύλινου παντζουριού σε ύψος ένα μέτρο, ενώ λίγες μέρες αργότερα τον βρήκαμε πάνω στο έπιπλο της τηλεόρασης. Τρομερά υπάκουος, εκτός αν νυστάζει. Έμαθε τα γράμματα και τους αριθμούς αλλά η χαρά του είναι οι βόλτες και να κοιτάζει το φεγγάρι. Δεν του αρέσει όταν λερώνονται τα χέρια του, είναι τρομερά παρατηρητικός και από μικρός λατρεύει τις σαλάτες και τα φρούτα. Στα δύσκολα εκνευρίζεται πολύ και φεύγει θυμωμένος, αλλά μόλις ηρεμήσει επιστρέφει και ξαναπροσπαθεί, κατά προτίμηση χωρίς να τον βλέπουμε. Μόλις τα καταφέρει μας λέει "Κοίτα τι έκανα!"
• Το κοινό τους σημείο : ούτε ο ένας ούτε ο άλλος δεν ξεχνάει ποτέ τίποτα.