tag:blogger.com,1999:blog-5698141438391603534.post7708520637253588044..comments2023-10-05T17:59:53.406+02:00Comments on ΤΡίΤΟ ΚΑΖάΝΙ ΑΡΙΣΤΕΡά: Πως να ξεχάσετε ότι σας στεναχωρείathinoviohttp://www.blogger.com/profile/07663474587770514053noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-5698141438391603534.post-73511414928177677002010-09-04T12:24:37.854+03:002010-09-04T12:24:37.854+03:00Ναι, πρόσκαιρα, αλλά ένα διαλειμματάκι έχει κι αυτ...Ναι, πρόσκαιρα, αλλά ένα διαλειμματάκι έχει κι αυτό την αξία του.athinoviohttps://www.blogger.com/profile/07663474587770514053noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5698141438391603534.post-2938596686222147032010-09-04T12:03:22.533+03:002010-09-04T12:03:22.533+03:00αχ βρε αθηνά, οι ουσίες προσκαιρα σε κάνουν να ξεχ...αχ βρε αθηνά, οι ουσίες προσκαιρα σε κάνουν να ξεχνάς...<br />η πραγματικότητα πρέπει να βιώνεται. να πονάς και να τη ζεις και μετά να προσπαθείς μόνη σου να ξεφύγεις από το τέλμα.<br />οι φίλοι, τα αγαπημένα πρόσωπα, μόνο αυτά βοηθουν ουσιαστικά.<br /><br />πολλά φιλιά στα ζουζούνια σου!riahttps://www.blogger.com/profile/17728807235321927265noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5698141438391603534.post-54973996052178270952010-09-03T23:48:11.465+03:002010-09-03T23:48:11.465+03:00Ο καθένας με τη συνταγή του, Λόκους.
Πολλή έγνοια...Ο καθένας με τη συνταγή του, Λόκους.<br /><br />Πολλή έγνοια προέρχεται από την πεποίθηση πως ότι κάνει ο άνθρωπος είναι κακό, και πολλές φυσιολογικές ανάγκες θεωρούνταν κακές, αμαρτωλές ή περιττές, όμως έρχεται το μυαλό και λέει το όχι του. Θέλω και την αναπόληση, και τη μοναξιά, και την λήθη. <br />Όλα, τελικά, είναι ανθρώπινα.athinoviohttps://www.blogger.com/profile/07663474587770514053noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5698141438391603534.post-80106225896599993472010-09-03T23:40:39.634+03:002010-09-03T23:40:39.634+03:00Αθηνά μου γειά σου.
Ούτε λεξοτανίλ ούτε βάλιουμ ο...Αθηνά μου γειά σου. <br />Ούτε λεξοτανίλ ούτε βάλιουμ ούτε καφέδες και λοιπά δεν με καλύπτουν. Μονάχα κάποια ονειροπόληση, λίγο τέχνη, λίγο λογοτεχνία. Δεν θα μιλήσω για τους άλλους, δεν ξέρω, αλλά οι απέραντες ώρες μοναξιάς δεν είναι πάντα καταθλιπτικές, έχουν και τη δημιούργικότητά τους. Η ευθύνη, ο θάνατος, η αγάπη, η επιθυμία, οι χαμένες ευκαιρίες, όλα συνθέτουν ένα τοπίο μέσα στο οποίο διαλογιζόμαστε και ενίοτε υποφέρουμε. Προσωπικά εξωτερικεύω μεγάλη μου ενέργεια στη μουσική, στο γράψιμο, στο διάβασμα. Φοβάμαι την αρρώστια και τον θάνατο. Και ενίοτε πίνω και κανα κρασί ακούγοντας και σκυλάδικο. Καλά δεν είναι τα κουσούρια για εναν "τέλειο" ανθρωπο;<br /><br />Ας βρεί ο καθείς τη συνταγή του.Locus Publicushttps://www.blogger.com/profile/14680549719038021459noreply@blogger.com